ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
คู่บุญ คู่บารมี
๕๑
พระโพธิสัตว์ซึ่งเป็นอาจารย์ในราชสํานักเห็นเหตุการณ์
มาโดยตลอด และรู้ดีว่า พระเทวีเป็นผู้มีอุปการคุณต่อพระ
ราชามาก และยังมีความจงรักภักดีตลอดมา จึงคิดจะช่วยเหลือ
พระเทวี โดยออกอุบายไปเข้าเฝ้าพระนางและทูลว่า “ข้าแต่
พระเทวี ข้าพระองค์รับราชการบำารุงพระองค์มานาน แต่
พระองค์ไม่เคยพระราชทานเสื้อผ้า อาหาร แก่ข้าพระองค์
ผู้แก่เฒ่าบ้างเลย อย่างนี้จะสมควรหรือ”
พระเทวีตรัสตอบว่า “ท่านอำมาตย์ แม้แต่ตัวของเราเอง
ก็ยังไม่เคยได้อะไรจากพระราชาเลย แล้วจะเอาที่ไหนมาให้ท่านล่ะ
ถ้าหากเราได้รับพระราชทานบ้าง ก็คงจะให้ท่านได้เหมือนกัน
เราไม่อยากจะคิดอะไรหรอก แต่มีเรื่องหนึ่งที่ทำให้เราน้อยใจ
พระองค์มาจนถึงทุกวันนี้ คือในวันที่พระองค์เดินทางกลับมารับ
ราชสมบัติ พระองค์ได้รับข้าวห่อหนึ่งในระหว่างทาง ก็เสวย
องค์เดียวจนหมด ไม่เคยเหลียวแลเราเลย”
พระโพธิสัตว์ทูลถามพระเทวีว่า “พระแม่เจ้าจะกล้าทูล
อย่างนี้ ต่อเบื้องพระพักตร์พระราชาหรือไม่” พระเทวีรับว่า “กล้า”
พระโพธิสัตว์ทูลต่อไปว่า “ถ้าเช่นนั้นข้าพระองค์จะทำให้พระราชา
ระลึกถึงคุณของพระเทวี” พระโพธิสัตว์จึงไปเข้าเฝ้าพระราชา
และให้พระเทวีเสด็จตามไปภายหลัง เมื่ออยู่เบื้องพระพักตร์