พระโพธิสัตว์ในทะเลทราย : หน้า 115/580

Boประช ผู้ไม่เกียจคร้าน ๑๑๔ ข้าพระองค์ด้วยเถิด” พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงนำเรื่องใน อดีตมาตรัสเล่าว่า ในอดีตกาล เมื่อคราวที่พระเจ้าพรหมทัตครองเมืองอยู่ ที่เมืองพาราณสี พระโพธิสัตว์เป็นหัวหน้าพ่อค้าเกวียน ได้เดิน ทางในทะเลทรายตลอด ๖๐ โยชน์ ในทางกันดารนั้น เมื่อ พระอาทิตย์ขึ้นจะมีแต่ความร้อนประดุจกองถ่านเพลิง ไม่อาจ ข้ามทะเลทรายไปได้ เพราะเหตุนั้น เมื่อพระโพธิสัตว์ดำเนินไป ในทางกันดาร จึงเอาเกวียนบรรทุกฟื้นน้ำมัน และน้ำเป็นต้น พักผ่อนเวลากลางวัน ออกเดินทางเฉพาะในยามที่พระอาทิตย์ อัสดงคตด้วยสัญญาณของดวงดาว พ่อค้าเกวียนทั้งหลาย เดินทางมาได้ ๕๙ โยชน์ จึงคิดว่าเหลืออีกคืนเดียวเท่านั้น พวกเราก็จะออกจากทะเลทรายแล้ว จึงบริโภคอาหารเย็น ใช้ฟืนและ นํ้าจนหมด จากนั้นพากันออกเดินทางต่อ 0 คืนนั้น คนนำทางเกิดความเหน็ดเหนื่อย จึงเผลอหลับไป โคทั้งหลายก็หวนกลับเข้ามาตามเส้นทางเดิม เดินทางไปอย่าง นี้ตลอดคืนยันรุ่ง เมื่อคนนำทางตื่นขึ้นมา มองดูดาวนักษัตรก็รู้ว่า นี่เป็นที่ตั้งค่ายพักแรมของพวกเขาเมื่อวานนี้ พวกพ่อค้าต่าง ปริเวทนาคร่ำครวญ เพราะเสบียงในการเดินทางหมดแล้ว จึง พากันตั้งปะรำ นอนเศร้าโศกอยู่ใต้เกวียนของตน