การให้ทานและผลแห่งกรรมในพุทธศาสนา : หน้า 361/580

Boประช ทำอย่างไรได้อย่างนั้น ๓๖๐ เป็นใหญ่ที่เป็นทิพย์เหนือกว่าพระภิกษุที่ไม่ได้ให้ทาน ทั้งสอง เวียนว่ายตายเกิดในโลกมนุษย์และเทวโลกอยู่หนึ่งพุทธันดร เมื่อมาถึงสมัยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา ท่านทั้งสอง ลงมาเกิดพร้อมกัน ภิกษุรูปที่ชอบให้ทานเกิดเป็นโอรสของ พระเจ้าปเสนทิโกศล เมื่อประสูติได้บรรทมอยู่ในพระอู่ทองภาย ใต้เศวตฉัตร ส่วนอีกรูปหนึ่งเกิดเป็นลูกของนางสนม นอนอยู่ใน เปลธรรมดาข้างๆ พระโอรสนั้น ด้วยเหตุที่เด็กทั้งสองเป็นผู้มี บุญมาเกิด จึงสามารถระลึกชาติได้ รู้ถึงเหตุในอดีตที่ส่งผลมา ถึงปัจจุบันชาตินี้ พระกุมารจึงกล่าวว่า “เพราะท่านไม่เชื่อคำชักชวนของเรา ว่าให้หมั่นบำเพ็ญทาน ท่านจึงไม่ได้สมบัติที่ประณีตเช่นเรา” ส่วนลูกของนางสนมตอบว่า “ท่านรู้อยู่แล้วมิใช่หรือว่าสิ่งทั้งหลาย ทั้งปวงเป็นเพียงแค่ปฐวีธาตุ จะมัวไปยึดมั่นถือมั่นกันทำไม” บังเอิญพระนางสุมนาซึ่งเป็นพี่สาวของพระกุมารน้อย ได้ยินคำสนทนาของทารกทั้งสอง ด้วยความแปลกใจและคิดว่า น้องชายคงเป็นผู้มีบุญมาก จึงสามารถพูดได้ตั้งแต่ยังเป็นทารก และสงสัยในคําสนทนานั้นมาก จึงรีบไปทูลถามพระสัมมา สัมพุทธเจ้าว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ถ้าสาวกของพระองค์ ๒ คน มีศรัทธา มีศีล มีปัญญาเท่ากัน คนหนึ่งทำทานกุศล แต่อีก