การให้ทานและผลแห่งบุญ : หน้า 161/580

Boประช อ ส ท ส ท า น ๑๖๐ ต่อมา พระราชาทรงสืบทราบว่า การอำมาตย์ติเตียนทาน จึงทรงเนรเทศออกไปจากแว่นแคว้น ส่วนชุณหอ๋ามาตย์มีจิต อนุโมทนา จึงทรงมอบพระราชสมบัติให้ครอบครอง ๗ วัน ท่านมหาอำมาตย์ได้ถวายทานตลอด ๗ วัน พระราชาทรง กราบทูลเรื่องนี้แด่พระบรมศาสดา พระพุทธองค์จึงตรัสว่า “พวกคนตระหนี่ จะไปสู่เทวโลกไม่ได้เลย พวกคนพาล ย่อมไม่สรรเสริญการให้ทาน ส่วนนักปราชญ์ตั้งจิตอนุโมทนา ในทาน ด้วยเหตุนั้น นักปราชญ์จึงเป็นผู้มีความสุขในโลกหน้า” เพราะฉะนั้น เราทุกคนเป็นนักปราชญ์บัณฑิต เป็นยอด นักสร้างบารมี อย่าได้ตระหนี่กัน ตั้งใจทำบุญสร้างมหาทาน บารมีและชักชวนผู้อื่นให้มาทำด้วย จะได้เป็นบุญติดตัวเราไป ทุกภพทุกชาติ ทานที่เราได้ทำไว้ดีแล้ว จะเป็นบุญกุศลที่ติดตาม เราไปได้ทุกหนทุกแห่งเหมือนเงาตามตัว ทำให้เราได้รับความ สุขทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ส่วนผู้ที่ตระหนี่ไม่อาจจะไปสู่สุคติ โลกสวรรค์ได้ จึงต้องเป็นผู้เศร้าโศกสิ้นกาลนาน ดังนั้น การให้ทานจะนำเราไปสู่ชีวิตที่สมบูรณ์ เป็น บันไดไปสู่สวรรค์นิพพาน การทำบุญด้วยเจตนาบริสุทธิ์ หวัง บุญบารมีเป็นที่ตั้งนั้น จะได้รับอานิสงส์อย่างที่เราคาดไม่ถึง ยิ่ง ทำถูกเนื้อนาบุญ ผลบุญนั้นก็จะเป็นมหัคคตกุศล ไม่อาจที่จะนับ