ธรรมะเพื่อประชาชน: การใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า : หน้า 530/580

ธรรมะเพื่อประช เสียดายโอกาส ៥២៩ ก็ไม่รู้สึกเสียดาย ท่านผู้มีปัญญาเห็นแจ้ง ย่อมสรรเสริญทานที่ สัปบุรุษให้แล้วเช่นนี้ บัณฑิตผู้มีศรัทธา มีใจอันสละแล้ว บริจาค ทาน ย่อมเข้าถึงโลกอันไม่มีความเบียดเบียน นําแต่ความสุขมา ให้” จากนั้น ทรงแนะนำให้อุทิศทานที่มหาชนได้ถวายนั้นแก่ พวกเปรต และทรงแสดงธรรมที่เหมาะแก่อัธยาศัยของพุทธ บริษัทผู้มาประชุมกัน ทำให้มหาชนเกิดความไม่ประมาท ได้ ตั้งใจสั่งสมบุญอย่างเต็มที่ จะเห็นได้ว่า ความประมาทมัวเมาในลาภ ยศ สรรเสริญ เป็นภัยใหญ่หลวง มีทรัพย์แล้วต้องใช้ทรัพย์ให้เป็น ถ้าใช้ไม่เป็น สมบัตินั้นย่อมนำพาความวิบัติมาให้ จากที่ได้รูปสมบัติเหมาะสม ต่อการสร้างความดี ก็กลายเป็นรูปกายที่วิบัติไป คือ ได้อัตภาพ ของเปรต อสุรกาย หรือสัตว์เดียรัจฉาน คุณสมบัติที่จะคิด พูด หรือทําเรื่องดีๆ ก็ไม่มีอีกแล้ว ดังเรื่องเปรตที่หลวงพ่อนํามาเล่า นี้ ถึงแม้อยากจะพ้นจากทุกข์มาก และอยากมาเกิดเป็นมนุษย์ เหลือเกิน เพราะเขารู้แล้วว่า เป็นมนุษย์ดีอย่างไร แต่ก็สายเกิน ไปแล้ว เพราะฉะนั้นต้องรักษาศีลให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ถ้าเรา รักษาศีล ศีลจะรักษาเราให้ร่มเย็นข้ามชาติ อย่าให้คำว่า เสียดาย หรือสายเกินไป เกิดขึ้นกับเรา และหมั่นนั่งธรรมะทุกวัน ให้ใจใสๆ จะได้มีพระรัตนตรัยเป็นสรณะ ละโลกไปแล้ว ย่อมมีสุคติ โลกสวรรค์เป็นที่ไปกันทุกคน