ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ผู้ไม่เกียจคร้าน
១០៩
การได้เกิดมาเป็นมนุษย์ นับว่าเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยาก
เพราะต้องอาศัยกำลังบุญบารมีที่ได้สั่งสมมาอย่างดี และนับ
เป็นความโชคดีอย่างยิ่งโดยเฉพาะผู้ที่ได้เกิดมาในบวรพุทธศาสนา
ถือเป็นบุญลาภอันประเสริฐ เพราะชีวิตของความเป็นมนุษย์นั้น
ต่างจากสัตวโลกทั้งหลาย ที่มีร่างกายและสติปัญญา รู้ว่าอะไรผิด
อะไรถูก อะไรเป็นความดี อะไรเป็นความชั่ว และยังสามารถ
สร้างบุญบารมีได้อย่างเต็มที่ ร่างกายของมนุษย์เป็นอุปกรณ์
สําคัญที่สร้างความดีได้อย่างเต็มที่ และเป็นฐานสําหรับรองรับ
คุณธรรมความดีที่ยิ่งๆ ขึ้นไป เป็นที่ฝึกฝนอบรมจิตใจให้ใส
สะอาดบริสุทธิ์ จนสามารถเข้าถึงพระธรรมกาย และกำจัด
กิเลสอาสวะทั้งหลายที่หมักดองอยู่ในจิตใจให้หมดสิ้นไปได้
การที่จะเข้าถึงธรรมอันประเสริฐ คือ พระธรรมกายที่มี
อยู่ภายในตัวของเราได้นั้น ต้องปล่อยวางภารกิจ เครื่องกังวล
ใจออกไปให้หมด โดยการหยุดใจไว้ ณ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗
ซึ่งเป็นฐานที่ตั้งของใจอย่างถูกต้องถาวร ให้หมั่นประกอบความ
เพียรไม่เกียจคร้าน และประพฤติธรรมอย่างสม่ำาเสมอ ไม่นาน
ความสุขอันเกิดจากการทำใจหยุดนิ่งจะพรั่งพรูออกมาอย่างจะ
นับจะประมาณมิได้
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน วัณณุปถชาดก ว่า