การประพฤติธรรมเพื่อความหลุดพ้น : หน้า 521/580

Boประช เคนให้ถึงธรรม สอน ตน สอนคนไ ๕๒๐ บุคคลนั้นชื่อว่า ดุจวลาหกทั้งคำราม ทั้งตกลงมาด้วย ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย นี้แลบุคคลเปรียบด้วยวลาหก ๔ จำพวก มี ปรากฏอยู่ในโลก” จากพระพุทธวจนะนี้ เราจะเห็นได้ว่า ผู้ศึกษาธรรมะแม้ เพียงเล็กน้อย แต่ประพฤติตามธรรมนั้นได้มาก ย่อมมีประโยชน์ มากกว่าผู้ที่ได้ฟังธรรมมามาก ศึกษามามาก แต่นำมาประพฤติ ปฏิบัติได้น้อย ชาวโลกในยุคปัจจุบันส่วนมากจะเป็นผู้ที่รู้ธรรม ศึกษาพระสัทธรรมคำสอน แต่ผู้ประพฤติธรรมนั้นมีจำนวนน้อย ส่วนผู้ที่ได้ประพฤติธรรมและได้บรรลุธรรม ยิ่งมีจำนวนน้อยลง ไปอีก แม้ผู้เชี่ยวชาญพระบาลี แตกฉานในพระไตรปิฎก ถึง ทรงจําได้ทั้งหมดโดยไม่ผิดเพี้ยนเลย แต่ถ้ายังเป็นผู้ประมาทอยู่ ไม่ประพฤติตามธรรม ความแตกฉานนั้นก็ไร้คุณค่า ไม่มี ประโยชน์เพื่อความหลุดพ้นแต่อย่างใด ตรงกันข้าม ผู้ประพฤติธรรม แม้จะได้ศึกษาธรรมะมาน้อย แต่รักษาใจหยุดนิ่งได้มาก จนได้เข้าถึงพระธรรมกาย กายแห่ง การตรัสรู้ธรรม กายของผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว ย่อมได้ชื่อว่า เป็นผู้ไม่ประมาทในการประพฤติธรรม เป็นผู้ทรงธรรมอย่าง สมบูรณ์ ที่หลวงพ่อกล่าวมาทั้งหมดนี้ เพื่อให้พวกเราผู้เป็นยอด นักสร้างบารมีทั้งหลายได้พิจารณาตัวเราเอง เพื่อจะได้ฝึกฝน