ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 175/580

ธรรมะเพื่อประชา เนื้อนาบุญอันเลิศ ๑๗๔ สงฆ์ไม่เคยขาด วันหนึ่งอุบาสกท่านนี้อยากทำมหาสักการะแด่ พระธรรมรัตนะบ้าง จึงน่าของหอมและไทยธรรมจํานวนมากไป วัดพระเชตวัน พลางกราบทูลถึงความประสงค์ของตนเอง พระพุทธองค์ตรัสว่า “ถ้าเธอปรารถนาจะทำสักการะแก่พระ ธรรมรัตนะ ก็จงทำสักการะแก่อานนท์ ผู้เป็นคลังพระธรรมเถิด” อุบาสกกราบทูลรับด้วยความร่าเริงบันเทิงใจ เข้าไปหา พระอานนท์เถระ นิมนต์ให้ท่านนั่ง และทำการบูชาด้วยของหอม ดอกไม้ ถวายโภชนะมีรสเลิศต่างๆ อีกทั้งได้ถวายผ้าจีวรราคาแพง พระเถระคิดว่า สักการะนี้อุบาสกที่เจาะจงแด่พระธรรมรัตนะ ไม่สมควรแก่เรา สมควรถวายแด่พระสารีบุตรผู้เป็นพระธรรม เสนาบดี จึงถือเครื่องสักการะทั้งหมดและผ้าไปสู่วิหาร ถวาย พระสารีบุตร พระสารีบุตรคิดว่า สักการะนี้เขากระทำแก่พระธรรม รัตนะ ควรแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เป็นเจ้าของแห่งพระธรรม พระองค์เดียวเท่านั้น ท่านจึงถวายแด่พระบรมศาสดา พระภิกษุ ได้สนทนากันถึงเรื่องอุบาสก ผู้รู้จักถวายไทยธรรมแด่พระ ทักขิไณยบุคคลอันเลิศ พระบรมศาสดาจึงนำอดีตนิทานมาเล่า ให้ฟังว่า แม้ในกาลก่อน เมื่อพระพุทธเจ้ายังไม่อุบัติขึ้น ก็ได้เกิด เรื่องเช่นนี้ในทํานองเดียวกัน