ธรรมะเพื่อประชา: การอดทนของพญานาค : หน้า 430/580

ธรรมะเพื่อประช เป็นมนุษย์ สุดประเสริฐ ๔๒๕ “วันนี้เราจะไม่โกรธ เพราะความปรารถนาของเราจะ ถึงที่สุดแล้ว แม้เราจะถูกทรมานเพียงไร ก็จะไม่ยอมลืมตาขึ้น มาเพราะความโกรธเด็ดขาด” พญานาคหลับตานิ่ง ตั้งสติมั่น ไม่หวั่นไหวในมรณภัยที่กำลังมาเยือน ครั้นพวกนายพรานเข้ามาใกล้ ต่างช่วยกันจับหางของ พญานาคให้ห้อยหัวลงบนพื้นดิน และเอาหลาวอันคมกริบแทง ตามลำตัวอย่างไร้ความปรานี จากนั้นพากันเอาเชือกหวายสอด เข้าไปตามช่องที่แทง ช่วยกันเอาคาน ๔ อันหามกลับบ้าน แม้พญานาคจะถูกหลาวแทง แต่ก็พยายามอดกลั้นข่มความ เจ็บปวดและความโกรธไว้ ขณะนั้น มีพ่อค้าผู้ใจบุญชื่ออาฬาระ นำเกวียน ๕๐๐ เล่ม เดินทางผ่านมาพบเห็นพวกนายพรานกำลังช่วยกันหามพญานาค ไปเช่นนั้น เกิดความสงสารพญานาค จึงเอาโค ๑๖ ตัว พร้อม เงินทองทั้งหมดที่หามาได้ ขอแลกเปลี่ยนกับพญานาค เมื่อ พญานาคเป็นอิสระแล้ว ได้แปลงร่างเป็นมาณพหนุ่ม มีรูปร่าง สง่างาม เดินเข้ามาขอบคุณพ่อค้าด้วยความรู้สึกสำนึกในบุญคุณ และได้เชื้อเชิญพ่อค้าให้ไปเที่ยวนาคพิภพด้วยกัน เมื่อพ่อค้าไปอยู่ในนาคพิภพ ซึ่งเป็นดินแดนมหัศจรรย์ เห็นสมบัติอันเป็นทิพย์ในวังบาดาล มีรัตนชาติหลากหลาย