ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
เศรษฐีผู้มีใจ ตระห
១៨៥
เศรษฐีฟังวาจาสุภาษิตของพราหมณ์ จึงให้เข้าไปนั่งรอ
ในบ้าน และเรียกคนรับใช้ให้ไปนำข้าวลีบมาให้พราหมณ์คนละ
ทะนานแต่พราหมณ์ไม่รับ
เศรษฐีจึงให้ไปนำข้าวสารมาให้
พราหมณ์ พราหมณ์ก็ไม่รับ เศรษฐีจึงให้ข้าวสุกสำหรับโคกินแก่
พราหมณ์
พราหมณ์ทั้งห้าจึงปั้นข้าวเป็นคำๆ ใส่ปากแกล้งทําเป็น
ข้าวติดคอแล้วทําเป็นเหมือนคนชักตาย เศรษฐีเห็นดังนั้นกลัว
คนทั้งหลายจะติเตียน จึงให้คนรับใช้ไปเอาข้าวสาลีอย่างดีมี
รสเลิศมาใส่แทนข้าวสำหรับโค ตนเองออกไปเรียกชาวบ้านใน
ละแวกนั้นมาดู กล่าวโกหกว่า “พราหมณ์เหล่านี้ไม่พิจารณาใน
การบริโภคข้าวจึงติดคอตาย” ทันใดนั้น พราหมณ์ทั้งหมดก็ลุกขึ้น
กล่าวกับมหาชนว่า “ท่านทั้งหลาย เศรษฐีนี้พูดโกหก ความจริง
เขาได้ให้ข้าวสําหรับโคแก่พวกเรา” พราหมณ์คายข้าวในปาก
ออกมา มหาชนเห็นเช่นนั้น จึงพากันตำหนิติเตียนท่านเศรษฐี
พราหมณ์พระอินทร์จึงถามมหาชนว่า “พวกท่านเคย
ได้ยินไหมว่า ในอดีตที่เมืองนี้เคยมีมหาเศรษฐีสร้างโรงทานแล้ว
นําเพ็ญทานบารมีไปจนตลอดชีวิต" มหาชนต่างให้การรับรอง
ว่าเคยมีจริง จากนั้นพระอินทร์และเหล่าเทพบุตรก็เหาะไปใน
อากาศเปล่งรัศมีกายงดงามทำให้ทั่วทั้งเมืองสว่างไสว พลางให้