ธรรมะเพื่อประชา - น้ำใสใจจริงจากมารดา : หน้า 35/580

ธรรมะเพื่อประชา น้ำใสใจจริงจากมารดา ๓๔ ให้ชาวบ้านมาช่วย ชาวบ้านรู้ว่าสามเณรถูกยักษ์เข้าสิง ต่างพา กันทำพลีกรรมเพื่อขับไล่ยักษ์ออก แต่ก็ทำไม่สำเร็จ เพราะนาง มีอานุภาพมาก อุบาสิกาสงสารสามเณรมาก ร้องไห้คร่ำครวญ ด้วยความสงสารลูกเณรสุดที่รัก พลางรำพึงรำพันว่า “ฉันได้ฟังจากพระอรหันต์ว่า ชนเหล่าใดรักษาอุโบสถ ประพฤติพรหมจรรย์ ยักษ์ทั้งหลายย่อมไม่รังแกชนเหล่านั้น แต่ วันนี้ยักษ์กลับมารังแกสามเณรสานผู้เป็นบุตรของดิฉันได้อย่างไร” นางยักษิณีตอบว่า “การที่ท่านได้สดับจากพระอรหันต์ ทั้งหลาย ฟังมาถูกแล้ว ท่านจึงบอกสานุสามเณรเมื่อฟื้นขึ้นมาว่า ยักษ์สั่งไว้ว่า ท่านอย่าได้กระทำกรรมอันลามก ทั้งในที่แจ้งและ ที่ลับและอย่าลาสิกขาไปเลย” จากนั้นนางได้ออกจากร่างสามเณร สามเณรลืมตาขึ้น เห็นโยมแม่ร้องไห้สะอึกสะอื้น ไม่รู้ว่า ตนเองถูกอมนุษย์เข้าสิง รู้สึกสับสนและงุนงงไปหมด รีบถาม โยมแม่ว่า “ญาติและมิตรทั้งหลาย ย่อมร้องไห้ถึงคนที่ตายแล้ว โยมแม่ยังเห็นฉันเป็นอยู่ ไฉนจึงร้องไห้เล่า” โยมแม่เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น และแสดงโทษของ การอยู่ครองเรือนให้ลูกฟังซ้ำว่า “ลูกเณร ญาติมิตรย่อมร้องไห้ ถึงคนที่ตายแล้ว หรือยังเป็นอยู่แต่หายหน้าไป แต่คนใดละกาม แล้ว ยังจะกลับมาหากามอีก ญาติและมิตรทั้งหลายย่อมร้องไห้