ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 79/580

ธรรมะเพื่อประชา ถนอมน้ำใจกันไว้ ៧៨ ราชสํานักของพระเจ้าพรหมทัต ซึ่งครองราชย์อยู่ที่กรุงพาราณสี พระราชาพระองค์นี้เป็นผู้มากไปด้วยความระแวง วันหนึ่ง พระราชาเห็นพระราชโอรสเสด็จมาเข้าเฝ้า เกิดความคิดว่า “ลูกของเราอาจจะก่อกบฏคิดทรยศกับเราเป็นแน่ อย่ากระนั้นเลย เราจะติดไฟเสียแต่ต้นลม” จึงรับสั่งแกมบังคับ พระราชโอรสว่า “ลูกรัก ตอนที่พ่อยังมีชีวิตอยู่ ลูกไปอยู่ที่อื่น ก่อนเถิด หลังจากที่พ่อตายแล้ว ลูกค่อยมาครองราชสมบัติ” พระโอรสและพระชายาได้ออกไปสร้างบรรณศาลาอยู่ ในป่า เลี้ยงชีวิตด้วยผลไม้ หลังจากที่พระบิดาสวรรคต พระโอรส ได้เสด็จกลับมาครองราชสมบัติแทน ในระหว่างเดินทางกลับนั้น ทั้งสองเห็นภูเขาลูกหนึ่ง พระชายาถามขึ้นว่า “หากภูเขานี้เป็น ทองคํา เสด็จพี่จะประทานอะไรให้หม่อมฉันบ้าง” พระราชโอรสพูดเล่นๆ ไม่ได้จริงจังว่า “ถ้าเป็นทองคำ จริงๆ ละก็ ไม่ให้ใครหรอก" พระชายาได้สดับเช่นนั้นก็ทรงน้อย พระทัย คิดว่า “เรารักพระสวามี แต่ทำไมพระองค์ไม่รักเราเลย อุตส่าห์ลำบากตรากตรำมาด้วยกัน แต่พระองค์ยังพูดอย่างนี้ได้ หัวใจพระองค์ทำด้วยอะไร ทำไมจึงแข็งกระด้างนัก” จนกระทั่งกลับมาถึงเมือง ได้เถลิงถวัลย์ราชสมบัติแล้ว พระราชาทรงประทานตำแหน่งมเหสีให้ แต่ไม่ได้ยกย่องใดๆ แม้