การให้และการแบ่งปันในชีวิต : หน้า 275/580

Bะเพิ่งประชl ยิ่งให้ สมบัติใหญ่ยิ่งไหลมา ๒๗๔ เราจะเห็นว่า ผู้ให้ไม่มีคำว่าอดอยากยากจน คนตระหนี่ ที่ไม่ให้ทานต่างหาก ที่ยังต้องยากจนอยู่ ยังไม่มีคนให้ทานคนใด ในโลกที่ยากจน จนกระทั่งอดตาย คนดีคนใจบุญพระท่านจะ คุ้มครองรักษาบุญก็หล่อเลี้ยงรักษา ท่านไม่ปล่อยให้อดตายหรอก มีแต่คนตระหนี่เท่านั้นที่กลัวทรัพย์จะหมดเปลืองไปจึงไม่กล้าให้ เพราะความกลัวจน เสียดายทรัพย์ จึงไม่ให้แก่ใครๆ เมื่อไม่ให้ ก็ยิ่งจน เพราะกิเลสคือความโลภและความตระหนี่มาปิดกั้น สายสมบัติ เอาวิบัติมาตัดรอน ช่วงชิงเอาสมบัติไป ดังนั้น เกิดเป็นคนถือว่าได้โอกาสดีที่จะสร้างความดี เมื่ออยู่ในภาวะที่พอจะหยิบยื่นอะไรให้แก่ใครได้บ้าง ควรที่จะ แบ่งปันให้ทาน การไม่ให้นั้นไม่ควรเลย ผิดหลักของบัณฑิต นักปราชญ์ ผิดประเพณีหรือวงศ์ของพระอริยเจ้า เราสามารถ ให้กันได้ตั้งแต่ให้รอยยิ้ม ให้ความจริงใจ ให้ความปรารถนาดี ให้ความช่วยเหลือกันในยามประสบทุกข์ภัย ให้โอกาสในการ ทําความดี ให้กำลังใจ ให้ได้ตั้งหลายอย่างแล้วแต่เราจะเอาบุญ อะไร บุญนี้จะได้เป็นเสบียงติดตามตัวเราไปทุกภพทุกชาติตราบ กระทั่งถึงชาติสุดท้าย ได้บรรลุมรรคผลนิพพานไปถึงที่สุดแห่ง ธรรม เพราะฉะนั้นอย่าประมาทและอย่าตระหนี่ เพราะ คนตระหนี่ไปเทวโลกไม่ได้ ถ้าเราปรารถนาความพรั่งพร้อมด้วย มหาสมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง มหาสมบัติอจินไตยตามใจ