การร่วมบุญและความเหนื่อยหน่าย : หน้า 151/580

Boประช ไม่ควรดูหมิ่นบุญ ๑๕๐ เดือดร้อน แต่เศรษฐีก็ร่วมบุญด้วยเล็กน้อยเพราะกลัวเสียหน้า โดยใช้นิ้วมือ ๓ นิ้ว หยิบข้าวสารและถั่ว รินเนยใสและนํ้าอ้อย ให้อีกนิดหน่อย อุบาสกก็รับของเหล่านั้นและขออนุโมทนาบุญ ด้วยความเบิกบานใจ โดยใส่ในภาชนะต่างหากไม่ปะปนกับของ คนอื่น เศรษฐีเห็นอุบาสกท่าเช่นนั้น จึงเกิดความสงสัย ได้ส่ง ลูกน้องของตนติดตามอุบาสกนั้นไป เพื่อดูว่าเขาจะเอาสิ่งของ ของตนไปทำอะไร อุบาสกได้นำของที่ท่านเศรษฐีให้มา ผสม รวมกับของชาวเมือง และกล่าวว่า ขอให้ท่านเศรษฐีได้อานิสงส์ แห่งบุญใหญ่ ในการร่วมบุญครั้งนี้ด้วย เมื่อลูกน้องเศรษฐีได้ เห็นและได้ฟังดังนั้น ก็รีบกลับไปรายงานเศรษฐี แต่เศรษฐียัง ระแวงอีกว่า อาจจะถูกอุบาสกนั้นประจานตนเอง ในท่ามกลาง พุทธบริษัท เพราะตนบริจาคทานอย่างเสียไม่ได้ รุ่งขึ้น เศรษฐีพกมีดเดินตรงไปยังบ้านของอุบาสก และ เดินติดตามอุบาสกตลอดเวลา หมายจะแทงอุบาสกทันทีที่ อุบาสกประกาศว่าตนเป็นคนตระหนี่ ฝ่ายอุบาสกเมื่อถวาย ภัตตาหารแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระภิกษุสงฆ์แล้ว ก็ กราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ได้ชักชวน มหาชนมากมายมาร่วมกันถวายทานในครั้งนี้ ทุกคนก็ให้สิ่งของ