กงล้อแห่งความเจริญ : หน้า 450/580

ธรระพี ประช กงล้อแห่งความเจริญ ៤៤៩ เพียงต้นเดียวเท่านั้น ทําให้พระราชาอีกเมืองหนึ่งปรารถนาจะ เอาเมล็ดมาปลูกไว้เป็นของพระองค์เองบ้าง แต่เมื่อไม่อาจ ครอบครองต้นมะม่วงนี้ได้ จึงเกิดความอิจฉาริษยา ปรารถนา จะทำลายต้นมะม่วงต้นนี้ทิ้ง พระราชาทรงรับสั่งให้ไปหาทางทําลายต้นมะม่วงไม่ให้มี รสหวานอีกต่อไป ทหารสนิทของพระราชาได้เดินทางไปเมือง พาราณสี เพื่อรับจ้างเป็นคนดูแล ซึ่งเขาสามารถทำให้ผลไม้ ออกลูกผิดฤดูกาลได้ อีกทั้งทำให้มีรสหวานกลมกล่อมและ อร่อยกว่าเดิม จนเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้าพาราณสี เขาจึง ได้รับแต่งตั้งให้เป็นนายอุทยานดูแลสวนเพียงคนเดียว เมื่อได้ เฝ้าสวนแล้ว เขาตั้งใจจะทําลายต้นมะม่วงนั้นทิ้ง แต่ก็กลัวคนเห็น จึงน่าต้นสะเดาไปปลูกรอบๆ โคนต้น เมื่อต้นสะเดาโตขึ้น กิ่งเกี่ยวพันกิ่ง รากเกี่ยวพันราก ค่อยๆ แทรกซึมเข้าไปอย่างช้าๆ จนทำให้ผลมะม่วงที่ออกมาภายหลัง กลายเป็นรสขมเหมือน สะเดา ส่วนคนเฝ้าสวนเมื่อทำงานสำเร็จ ก็รีบหลบหนีออกจาก เมืองไป นี่เป็นตัวอย่างของการคบอสัตบุรุษ ส่วนประการสุดท้าย ความเป็นผู้มีบุญทำไว้ในปางก่อน คือ ปุพเพ กตปุญญตา หมายถึงในภพชาตินี้ให้ตั้งใจทําความดี ทุกรูปแบบ ทำในทุกที่ทุกโอกาส ไม่ให้ชีวิตว่างเว้นจากการสร้าง