อานิสงส์ทำบุญทอดกฐิน : หน้า 300/580

ธรระพี ประชาช อานิสงส์ ทำบุญทอดกฐิน ២៩៩ พ่อค้าแม่ค้าและคนเดินตลาดที่พบเห็นสภาพของนาย- ติณบาลที่นุ่งใบไม้เดินมา พากันหัวเราะจนลั่นตลาด ไม่ว่าเขาจะ เดินผ่านไปทางไหน ผู้คนก็หัวเราะเยาะ พูดจาเย้ยหยัน หาว่า เขาเสียสติไปแล้วที่ทําแบบนี้ ถึงแม้ใครต่อใครจะหัวเราะ ทั้งส่ง สายตาดูหมิ่นดูแคลน แต่นายติณบาลก็ไม่หวั่นไหว หัวใจยัง เปี่ยมไปด้วยความปีติยินดีที่จะได้ทำบุญใหญ่ จึงประกาศว่า “ท่านทั้งหลาย โปรดหยุดหัวเราะเยาะข้า ถึงข้าจะยากจน แต่ก็ ไม่เข็ญใจ จะขอนั่งใบไม้ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย ชาติหน้าข้าจะ นุ่งแต่ผ้าทิพย์" เมื่อประกาศท่ามกลางมหาชนแล้ว เขาเดินเร่ขายผ้านุ่ง ต่อไปด้วยดวงใจที่เบิกบาน ในใจคิดเพียงว่าจะได้บุญใหญ่ และ ในที่สุด เขาขายผ้าได้ในราคา ๕ มาสก หลังจากได้เงินมาแล้ว ก็รีบนําเงินไปร่วมบุญทอดกฐินกับท่านสิริธรรมเศรษฐี และตั้งจิต อธิษฐานว่า “ต่อแต่นี้ไป ความลำบากยากจนขออย่าได้บังเกิด ขึ้นแก่ข้าพเจ้าอีกเลย สิ่งที่ดีที่สุดของมนุษย์อยู่ที่ไหน ขอให้ ข้าพเจ้าจึงได้สิ่งนั้นด้วยเถิด” เมื่อเศรษฐีได้เงินมา ๕ มาสกแล้ว ได้อนุโมทนาในกุศล เจตนาอันแรงกล้าของลูกจ้าง และนำไปซื้อเข็มกับด้ายสำหรับ เย็บผ้าไตรจีวร ครั้นถึงวันทอดกฐิน นายติณบาลก็ติดสอยห้อย