ธรรมะเพื่อประช: ผู้ไม่เกียจคร้าน : หน้า 112/580

ธรรมะเพื่อประช ผู้ไม่เกียจคร้าน ๑๑๑ อาศัยความเพียรพยายาม ไม่ท้อแท้ท้อถอย หรือเลิกความเพียร กลางคัน *ครั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ เชตวันมหา วิหารในเมืองสาวัตถี มีกุลบุตรคนหนึ่งได้ไปฟังพระธรรมเทศนา ของพระพุทธองค์ เกิดจิตเลื่อมใส เห็นโทษในกาม และเห็น อานิสงส์ของการออกจากกาม จึงสละเพศฆราวาสออกบวช เมื่ออุปสมบทได้ ๕ พรรษา เรียนมาติกาได้ ๒ บท และเรียนกัมมัฏ ฐานตามที่จิตของตนชอบในสำนักของพระบรมศาสดา ต่อมาได้ เข้าไปจําพรรษาบำเพ็ญเพียรอยู่ในป่าแห่งหนึ่งจนตลอดพรรษา ก็ยังไม่บรรลุธรรมใดๆ เมื่อไม่เห็นแม้นิมิต หรือแสงสว่าง ท่าน จึงคิดว่า “พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงบุคคล ๔ จำพวก ในบุคคล ๔ จําพวกนั้น สงสัยเราจะเป็นพวกปทปรมะ คือบัวใต้นํ้าเป็นแน่ เห็นทีเราจะบรรลุมรรคผลไม่ได้ในปัจจุบันชาตินี้ อย่ากระนั้นเลย จะมีประโยชน์อะไรกับการอยู่ในป่า เราจะไปสำนักของพระ บรมศาสดา แลดูพระวรกายอันงดงามยิ่งของพระองค์ และ ฟังพระธรรมเทศนาอันไพเราะจะดีกว่า” เมื่อคิดดังนี้แล้ว ท่าน ตัดสินใจกลับวัดพระเชตวันมหาวิหาร *มก. วัณณุปถชาดก เล่ม ๕๕ หน้า ๑๗๐