ธรรมะเพื่อประช: ชีวิตและกรรมดี : หน้า 414/580

ธรรมะเพื่อประช วันสุดท้ายของชีวิต ๔๑๓ ไม่เชื่อ จึงหยิบกระดูกออกมาให้ดูเป็นหลักฐาน ทุกคนต่างยืนยัน ว่าไม่ใช่ “สงสัยจะเป็นกระดูกสัตว์กระมัง เรามั่นใจว่า ลูกชายเรา ยังไม่ตายหรอก เพราะในตระกูลนี้ตลอด ๗ ชั่วคน ยังไม่เคย มีใครตายตอนเป็นหนุ่มเลย อาจารย์รู้สึกอัศจรรย์ใจยิ่งนัก จึงได้ถามถึงเหตุผลว่า “การที่คนหนุ่มไม่ตายนี้ เป็นเพราะกรรมอะไร ทำไมตระกูลของ ท่านจึงไม่มีใครตายตอนยังหนุ่ม” พราหมณ์ได้เล่าให้ฟังว่า “พวกเราประพฤติธรรมกัน ไม่พูดเท็จ งดเว้นกรรมชั่วทั้งหมด ก่อนจะให้ทาน พวกเราก็มีจิตเลื่อมใส ขณะให้ก็มีใจศรัทธา ครั้นให้แล้วก็ตามนึกถึงตลอดเวลา จิตเบิกบาน ไม่รู้สึกเสียดาย ในทานนั้นเลย ฉะนั้นคนในบ้านของเราจึงไม่ตายในวัยที่ยังหนุ่ม พวกเรางดเว้นจากการฆ่าสัตว์ ไม่ลักขโมยของคนอื่น ไม่นอกใจสามีภรรยา เว้นขาดจากการพูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบและพูดจาเพ้อเจ้อ ทุกคนพูดแต่เรื่องที่เป็นอรรถ เป็นธรรม พูดยกใจกันให้สูงขึ้น ไม่โลภอยากได้ของใครและ ไม่คิดพยาบาทปองร้ายคนอื่น ใจของทุกคนมุ่งตรงต่อหนทาง พระนิพพานอย่างเดียว เพราะฉะนั้นคนในบ้านจึงมีอายุยืน” หลังจากนั้นพราหมณ์ได้กล่าวเป็นธรรมภาษิตว่า “ธรรม ที่ประพฤติแล้ว ย่อมนำสุขมาให้ ผู้ประพฤติธรรมย่อมไม่ไปสู่ทุคติ