ข้อความต้นฉบับในหน้า
Boประช
พูดอย่างหนึ่ง ทำอย่างหนึ่ง
๕๐๐
นำเรื่องราวในอดีตมาตรัสเล่าว่า
ชาติหนึ่ง พระโพธิสัตว์กำาเนิดเป็นพญานก พวกเรา
สังเกตไหมว่า ทุกๆ ชาติที่พระโพธิสัตว์บังเกิดขึ้น ท่านจะเป็น
ผู้นำตลอด นี้เป็นธรรมดาของผู้มีบุญ ที่เกิดมาเพื่อรื้อสัตว์ขนสัตว์
แม้จะเกิดเป็นอะไรก็ตาม จะมีบุญตรงนี้ และนำหมู่คณะของ
ท่านผ่านภัยไปได้ทุกๆ ชาติ ในพระชาตินี้ก็เช่นกัน ครั้นเติบโตขึ้น
ท่านมีเหล่าฝูงนกทั้งหลายแวดล้อมเป็นบริวาร อาศัยอยู่ที่เกาะ
กลางมหาสมุทรแห่งนั้น
ครั้งนั้น พ่อค้าชาวกาสิกรัฐกลุ่มหนึ่ง พากันแล่นเรือไป
ยังกลางมหาสมุทร และได้นำกาแสนรู้คอยบอกทิศทางไปด้วย
สมัยนั้นยังไม่มีเข็มทิศนําทางเช่นในสมัยนี้ จึงต้องเลี้ยงกาให้ท่า
หน้าที่แทนเข็มทิศ การเดินทางครั้งนั้นไม่สะดวกราบรื่นดังเช่น
ทุกครั้งที่ผ่านมา เนื่องจากพายุใหญ่พัดโหมกระหน่ำ จนเรือ
อับปางกลางมหาสมุทร ทุกคนต่างประสบกับภัยพิบัติ กาตัวนั้น
รีบบินหนีภัยจนไปถึงเกาะแห่งนั้น
เมื่อไปถึง จึงบินตรวจดูทำเล พบว่าเกาะกลางมหาสมุทรนี้
เป็นที่อยู่อาศัยของนกหมู่ใหญ่ คิดว่าตนไม่อดตายแน่นอน มัน
พยายามนึกหาวิธีที่จะทำให้ตนเองอยู่รอด ได้ใคร่ครวญดูว่า
นกฝูงนี้เป็นฝูงนกที่ใหญ่มาก เอาเถิด เราควรโกหก เพื่อกินไข่