ธรรมะเพื่อประช : หน้า 178/580

ธรรมะเพื่อประช เนื้อนาบุญอันเลิศ බෙක กุฎมพี่ถามท่านฤาษีว่า “บัดนี้ข้าพเจ้าขอถามท่านฤาษี ผู้ซูบผอม สะพรั่งไปด้วยเส้นเอ็นท่านอยู่ในป่าผู้เดียวไม่ห่วงใยชีวิต ภิกษุที่ท่านถวายโภชนะนั้นดีกว่าท่านอย่างไร ทำไมถึงไม่ฉัน ภัตตาหารนี้เสียเองเล่า” พระดาบสตอบว่า “อาตมภาพยังขุด เผือกขุดมันมาบริโภค ความยึดถือของอาตมายังมีอยู่ เมื่อ อาตมายังหุงต้ม ก็ควรถวายโภชนะแด่ท่านผู้ไม่หุงต้ม ยังมีกังวล อาตมาก็ควรถวายโภชนะแด่ผู้ไม่มีความกังวลใจ อีกทั้งยังมี ความถือมั่น ก็ควรถวายโภชนะแด่ท่านผู้ไม่มีความถือมั่นแล้ว” กุฎมพีถามพระปัจเจกพุทธเจ้าต่อไปว่า “กระผมขอถาม ท่านภิกษุผู้มีสํารวมดีแล้วในศีล พระดาบสถวายภัตตาหารอัน เลิศแด่ท่าน ท่านรับภัตตาหารนั้นแล้วนั่งนิ่ง ฉันอยู่องค์เดียวไม่ เชื้อเชิญใครๆ เลย ผมขอนมัสการเรียนถามพระคุณเจ้า อะไร เป็นธรรมอันประเสริฐในตัวท่าน” พระปัจเจกพุทธเจ้าตอบว่า “ดาบสรู้ว่า เราไม่มีความกังวล เป็นผู้ห่างไกลจากบาปทั้งหลาย จึงถวายภัตตาหารที่มีรสเลิศนี้แก่เรา บุคคลเหล่านี้ยังมีความ ห่วงใย ยังมีความยึดถือ จึงให้ทานแก่เราผู้ไม่มีความยึดถือใน สังขารทั้งปวง" กุฎมพี่ฟังคำของท่านแล้วรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง อุทานว่า “วันนี้พระราชาผู้ประเสริฐเสด็จมา ณ ที่นี้ เพื่อประโยชน์แก่