ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
เพียรจนสำเร็จประโยชน์
๑๑๑
วันหนึ่ง มีพ่อค้าเกวียน ๕๐๐ คน ขับเกวียนมาถึง
หมู่บ้านนั้น เมื่อจะเดินทางต่อไปได้ให้ค่าจ้างพันหนึ่งแก่นายบ้าน
เพื่อขอให้จัดการส่งพวกพ้องของตนข้ามดงอันตรายนี้ไป
นายบ้านรับค่าจ้างแล้ว ก็นำพวกพ่อค้าเกวียนเดินทางฝ่าดงไป
ครั้นไปถึงกลางดง มีกลุ่มโจร ๕๐๐ ดักซุ่มอยู่ พวกโจรได้ออกมา
จากที่ซ่อนพร้อมอาวุธครบมือ เพื่อเตรียมจะบุกเข้าปล้นพวก
พ่อค้าเกวียน
พวกพ่อค้าเกวียนเห็นดังนั้นต่างพากันตกใจกลัว ได้
หมอบตัวซุกซ่อนอยู่ตามพุ่มไม้ในป่า เหลือแต่นายบ้านกับ
บริวารที่ติดตามมาไม่กี่คน นายบ้านผู้ฉลาดจึงใช้อุบายลวงพวก
โจรให้เข้าใจผิดว่า ตนมีพรรคพวกอยู่เป็นจำนวนมาก โดยให้
บริวารช่วยกันทำเสียงดังอึกทึกครึกโครม เอาวัตถุสิ่งของมา
กระทบกันให้เกิดเสียงดังบ้าง เขย่าต้นไม้ให้ไหวบ้าง ทำฝุ่นให้
ฟุ้งตลบขึ้นบ้าง จนพวกโจรลังเลใจไม่กล้าเข้าปล้น และโจรอีก
ส่วนหนึ่งเกิดอาการสะดุ้งกลัวพากันหลบหนีไปทันที
เมื่อนายบ้านเห็นว่าสถานการณ์ปลอดภัยแล้ว จึงนำ
พวกพ่อค้าเกวียนเหล่านั้นออกเดินทางต่อไป จนกระทั่งข้ามพ้น
ดงอันตรายนั้นไปได้ เมื่อพาข้ามพ้นวิกฤตการณ์ครั้งนั้นไปแล้ว
พ่อค้าเกวียนได้ถามนายบ้านด้วยความนับถือว่า “เมื่อท่านเห็น