ความขยันและการนำพาสู่ความสำเร็จ : หน้า 95/580

ธรรอประชา ขยัน ถูกเวลา นำพาสู่ความสำเร็จ ៩៤ พระภิกษุสาวกของพระบรมศาสดาเลย” ขณะนั้น พระศาสดา เสด็จมาและตรัสถามว่า “ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอสนทนากัน เรื่องอะไร” พระภิกษุกราบทูลถึงเรื่องราวที่กำลังสนทนากัน พระบรมศาสดาตรัสว่า “มิใช่แต่บัดนี้เท่านั้น แม้ในกาลก่อน ภิกษุนี้ก็เป็นผู้เกียจคร้านเหมือนกัน” พระองค์จึงทรงเล่าอดีต นิทานให้ฟังว่า สมัยก่อน พระเจ้าพรหมทัตครองราชย์อยู่ในนครพาราณสี พระโพธิสัตว์ได้บังเกิดเป็นอำมาตย์แก้วของพระราชา อำมาตย์- แก้วหมายถึงผู้เป็นบัณฑิตนักปราชญ์มีปัญญามาก เป็นประดุจ แก้วสารพัดนึก จึงได้นามว่า มหาอำมาตย์แก้ว พระเจ้าพาราณสี เป็นผู้ที่มีพระอัธยาศัยเกียจคร้าน พระโพธิสัตว์คิดว่า “พระ ราชาของเราทรงเกียจคร้านเหลือเกิน เราจะทำให้พระองค์ สํานึกตัว เพื่อประโยชน์สุขของอาณาประชาราษฎร์” พระโพธิสัตว์ พยายามเสาะหาข้อเปรียบเทียบ เพื่อจะทำให้พระราชาได้คิด วันหนึ่ง พระราชาเสด็จประพาสพระราชอุทยาน พร้อม ด้วยอำมาตย์ข้าราชบริพาร ทรงทอดพระเนตรเห็นตัวกระพอง ช้างตัวหนึ่ง ซึ่งเป็นสัตว์เกียจคร้านเชื่องช้า แม้จะเดินไปตลอด ทั้งวันก็ไปได้ประมาณนิ้วหนึ่งหรือสองนิ้ว พระราชาตรัสถามว่า “สัตว์นั้นชื่ออะไร” มหาอำมาตย์กราบทูลว่า “ข้าแต่พระมหา