การให้และการรับในพระพุทธศาสนา : หน้า 211/580

Boประช ให้สิ่งที่ดีย่อมได้สิ่งที่ดี สัมพุทธเจ้ารับอาหารแล้ว ท่านปรารถนาจะถวายทานเพิ่มขึ้น ไปอีก ผู้ที่เอาชนะความตระหนี้ได้สักครั้งหนึ่งแล้ว ก็จะชนะต่อ ไปได้ทุกๆ ครั้ง ชีวิตของบุคคลเหล่านั้นจะมีแต่ความเจริญรุ่งเรือง ไม่มีวันตกต่ำาเช่นเดียวกับคฤหบดีท่านนี้ หลังจากนั้นท่านได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ได้สดับมาว่า ผู้ให้ของที่พอใจ ย่อมได้ของที่พอใจ ข้าวสาลีสุกนี้ ขาวสะอาด นุ่ม อร่อย พร้อม กับข้าวมากมายของข้าพระองค์เป็นที่พอใจ ขอพระองค์ทรง อนุเคราะห์รับข้าวสาลีสุกของข้าพระองค์เถิด” และท่านยังได้ ถวายผ้าเนื้อดี จากแคว้นกาสี ทั้งยังได้ถวายเครื่องไทยธรรม มากมายที่ควรแก่สมณบริโภค ซึ่งแต่ละชนิดล้วนมีความประณีต เป็นของดีเลิศมีคุณค่าและเป็นที่รักยิ่งของท่าน ด้วยการตัดใจ โดยไม่นึกเสียดาย ไม่มีข้อแม้ ไม่มีข้ออ้าง หรือหวังจะได้รับสิ่งใด เป็นเครื่องตอบแทน มีแต่ความปรารถนาอยากจะได้บุญเท่านั้น พระบรมศาสดาทรงอนุโมทนาเพื่อยังใจของท่าน คฤหบดีให้เกิดความปีติเชื่อมั่นในผลของบุญว่า “ผู้ให้ของที่พอใจ ย่อมได้ของที่พอใจ ผู้ถวายเครื่องนุ่งห่ม ที่นอน ข้าว น้ำ และ เครื่องไทยธรรมอันประณีต ด้วยความเลื่อมใสศรัทธาในหมู่พระ ภิกษุสงฆ์ผู้ประพฤติชอบ สิ่งของที่ให้ไปแล้วนั้น เป็นของที่บริจาค