ธรรมะเพื่อประช: การให้ทานและการตระหนี่ : หน้า 182/580

ธรรมะเพื่อประช เศรษฐีผู้มีใจ ใจ ตระหนี่ ១៨១ เราทุกคนที่เกิดมาในโลกนี้ มีสิ่งที่จะต้องศึกษาควบคู่กัน ไปอยู่ ๒ ประการ คือ การศึกษาวิชาความรู้ในทางโลก และ การศึกษาวิชชาในทางธรรม การศึกษาความรู้ทางโลก มีเป้าหมาย เพื่อให้เรารู้จักวิธีการแสวงหาปัจจัยสี่มาเลี้ยงตน ทำให้เรา สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ ส่วนการศึกษาความรู้ในทางธรรม มีเป้าหมายเพื่อฝึกฝนอบรมจิตใจของเราให้สะอาดบริสุทธิ์ เพื่อจะได้เข้าถึงแหล่งแห่งความรู้ที่สมบูรณ์ เป็นความรู้เพื่อ ความหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวงและให้เข้าถึงความสุขอันแท้จริงที่ มีอยู่ภายในตน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน พิลารโกสิยชาดก ว่า “มจฺเฉรา จ ปมาทา จ เอวํ ทานํ น ทิยุยติ ปุญฺญ์ อากงุขมาเนน เทยุย์ โหติ วิชานตา “เพราะความตระหนี่กับความประมาท คนเราจึงให้ ทานใครไม่ได้ ดังนั้น ผู้มีปัญญาเมื่อต้องการบุญ จึงให้ทานเถิด” คนหวงแหนทรัพย์ ไม่อาจจะให้ทานได้ เพราะมีความ ตระหนี่อยู่ในใจ คิดว่าทรัพย์นั้นหามาได้โดยยาก จึงอยากจะ เก็บเอาไว้และลุ่มหลงมัวเมาประมาทในชีวิต ส่วนผู้รู้ เห็นว่าบุญ เท่านั้นที่เป็นที่พึ่ง และก่อให้เกิดประโยชน์สุขทั้งในโลกนี้และ โลกหน้า จึงสละทรัพย์ออกให้ทาน สละความตระหนี่ ไม่ประมาท