ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 247/580

ธรรมะเพื่อประชา คิ ด ก่ อ น พูด ก่ อ น ทำก่อน ได้ก่อน ๒๔๖ เราอยู่ในเสนาสนะท้ายบ้าน มหานิสภะนั้นอยู่ในป่า เราอยู่ในที่ มุงบัง มหานิสภะนั้นอยู่ในที่แจ้ง” พระบรมศาสดาตรัสประดุจยัง มหาสมุทรให้เต็มว่า “นี้แหละ คุณของมหานิสภะสูงส่งด้วย ประการฉะนี้” อุบาสกได้ฟังดังนั้นก็เกิดความเลื่อมใสยิ่งขึ้นไปจนหา ประมาณไม่ได้ เหมือนประทีปอันสว่างอยู่ตามปกติ และราค นํ้ามันเข้าไปอีกย่อมสว่างเพิ่มมากขึ้น และคิดว่า “สมบัติอื่นใด ก็ไม่มีประโยชน์สำหรับเราแล้ว เราจะกระทำความปรารถนา เพื่อให้ได้ความเป็นผู้เลิศกว่าภิกษุ ผู้ซึ่งกล่าวสอนธุดงค์ในสํานัก ของพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งในอนาคต” เมื่อคิดได้อย่างนั้น ท่านก็ทําก่อนใครทีเดียว ไม่ปล่อยให้ความตระหนี่หรือสิ่งใดมา เป็นอุปสรรคขัดขวาง ท่านกราบอาราธนานิมนต์พระศาสดาอีกครั้ง โดยถวาย ทานตลอด ๗ วัน ในวันที่ ๗ ได้ถวายผ้าไตรจีวรแด่ภิกษุทั้งหมด ขณะถวายก็มีจิตเลื่อมใสทับทวีคูณขึ้นไปเรื่อยๆ คิดดูว่า ภิกษุ มากมายทั้ง ๖,๘๐๐,๐๐๐ รูป นั่งเรียงกันพรึบจะงดงามเพียงใด เห็นแล้วเกิดมหาปีติทีเดียว จากนั้นท่านกราบทูลแทบพระบาท พระบรมศาสดาว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ทานที่ข้าพระองค์ ถวายตลอด ๗ วันนี้ ข้าพระองค์มิได้ปรารถนาทิพยสมบัติ หรือ