ธรรมะเพื่อประช : หน้า 174/580

ธรรมะเพื่อประช เนื้อนาบุญอันเลิศ ๑๗๓ การทำพระนิพพานให้แจ้งนี้ เป็นวัตถุประสงค์หลักที่ แท้จริงของมนุษย์ทั้งหลาย ในครั้งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้ายัง เป็นพระบรมโพธิสัตว์อยู่ เมื่อเกิดมาในโลกมนุษย์ ท่านก็ทำแต่ ความดีเรื่อยไปจนกระทั่งหมดอายุขัย และตลอดระยะเวลานั้น ท่านไม่เคยละเลยต่อการฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง ทรงทำภาวนา อย่างนี้ทุกภพทุกชาติ จนบารมีของท่านเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ และ ได้ตรัสรู้เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นบรมครูของเรา สั่งสอนสัตวโลกให้เข้าถึงธรรมตามพระองค์ไปนับไม่ถ้วน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย คาถา ธรรมบท ว่า “ทานอันบุคคลให้แล้วในบุญเขตใด เป็นทานมีผลมาก บุคคลพึงเลือกให้ทานในบุญเขตนั้น พระสุคตเจ้าทรง สรรเสริญการเลือก ให้ทานที่บุคคลให้แล้ว ในทักขิไณยบุคคล ทั้งหลาย ที่มีอยู่ในโลกคือหมู่สัตว์ที่ยังเป็นอยู่นี้ มีผลมาก เหมือนพืชที่บุคคลหว่านแล้วในนาดี ฉะนั้น” *ในสมัยพุทธกาล มีอุบาสกท่านหนึ่งเป็นผู้มีศรัทธาเลื่อม ใสในพระพุทธศาสนามาก ในแต่ละวัน ท่านจะต้องทำบุญตักบาตร สมาทานศีล ๕ ทำสักการะแด่พระบรมศาสดา และพระภิกษุ *มก. ภิกขาปรัมปรชาดก เล่ม 50 หน้า ๕๓๐