สังฆทานและการถวายทานในพระพุทธศาสนา : หน้า 218/580

ธรระพี ประช สังฆทานเป็นทานอันเลิศ ๒๑๗ พระสงฆ์เป็นประมุขของผู้หวังบุญ และบูชาอยู่” การถวายทานในพระพุทธศาสนามี ๒ ประการด้วยกัน คือ ปาฏิบุคคลิกทาน และสังฆทาน ปาฏิบุคคลิกทาน หมายถึง การ ถวายทานจําเพาะเจาะจงภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง อาจจะเกิดจาก ความรู้จักคุ้นเคยสนิทสนมเป็นการส่วนตัวบ้าง มีความเลื่อมใส ศรัทธาในข้อวัตรปฏิบัติของท่านบ้าง จึงปรารภจะถวายให้กับ ภิกษุรูปนั้นเพียงรูปเดียว ส่วนการถวายสังฆทาน หมายถึง การปรารภที่จะถวายแด่พระสงฆ์หมู่ใหญ่ แม้บางครั้งอาจจะมี พระภิกษุสงฆ์ซึ่งเป็นตัวแทนจากคณะสงฆ์มารับเพียงรูปเดียว หรือไม่กี่รูปก็ตาม แต่ใจนั้นปรารถนาจะถวายทุกรูป การถวายภัตตาหารหรือไทยธรรมเป็นสังฆทานนี้ พระพุทธองค์ทรงสรรเสริญว่าเป็นบุญใหญ่ ได้อานิสงส์มากกว่า การถวายจําเพาะเจาะจงภิกษุรูปหนึ่งรูปใด ที่เรียกว่า ปาฏิบุค คลิกทาน เพราะฉะนั้นตั้งแต่โบราณเมื่อจะทำบุญ พระท่านจึง สอนว่าให้ถวายเป็นสังฆทาน เพราะพระสงฆ์เป็นประมุขของ ผู้หวังบุญ หมู่สงฆ์นี่แหละเป็นประมุขของผู้บูชา ใครอยากได้ บุญใหญ่ก็ให้ทำบุญปรารภหมู่สงฆ์ ซึ่งพระสงฆ์นั้นหมายรวมถึง สมมติสงฆ์และพระอริยสงฆ์ โดยมีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข แม้ พระองค์จะเสด็จปรินิพพานนานแล้ว เมื่อกล่าวถวายภัตตาหาร