ธรรมะและมหาทาน : หน้า 334/580

ธรรมะเพื่อประช มหาทาน คือเสบียงสู่ความหลุดพ้น “ข้าพเจ้าขอนมัสการพระอรหันต์ทั้งหลายในทิศนี้ หาก คุณงามความดีของข้าพเจ้ามีอยู่ไซร้ ขอท่านทั้งหลายโปรด อนุเคราะห์เสด็จมาเป็นเนื้อนาบุญด้วยการมารับภิกษาหารด้วย เถิด” ทรงซัดดอกมะลิไป ๗ กำมือ วันรุ่งขึ้น เมื่อไม่มีพระ ปัจเจกพุทธเจ้ามา พระองค์ทรงนมัสการทางทิศทักษิณ วันที่ ๓ ทิศปัจฉิม ทั้งสองวันไม่มีพระปัจเจกพุทธเจ้ามาเลย เพราะไม่มี พระปัจเจกพุทธเจ้าอยู่ในทิศนั้น ในวันที่ ๔ ทรงนมัสการทิศอุดร ทรงซัดดอกมะลิไป ๗ กำมือ และอธิษฐานว่า “ขอพระปัจเจก พุทธเจ้าที่อยู่ในป่าหิมพานต์ โปรดเสด็จมาสงเคราะห์พวก ข้าพเจ้าทั้งหลายด้วยเถิด” ทันทีที่พระราชาซัดดอกมะลิไป ก็บังเกิดเหตุอัศจรรย์ ด้วยผลแห่งบุญที่พระราชาได้ทำไว้ดีแล้ว ดอกมะลิได้ลอยไป ตกลงเหนือพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้ง ๕๐๐ องค์ พระปัจเจกพุทธเจ้า เหล่านั้นตรวจดูด้วยญาณ ก็รู้ความประสงค์ของพระราชา ที่ประชุมสงฆ์จึงมีมติให้พระปัจเจกพุทธเจ้า ๗ พระองค์ไปเป็น เนื้อนาบุญให้กับพระราชา พระปัจเจกพุทธเจ้าเหล่านั้นได้เหาะ มาลงที่หน้าประตูพระราชวังในทันที พระเจ้าเภรุวมหาราชทอดพระเนตรเห็นพระปัจเจก พุทธเจ้า ทรงโสมนัสยิ่งนัก ได้อาราธนาให้ขึ้นสู่ปราสาท ทรง