วันสุดท้ายของชีวิต : หน้า 413/580

Boประช วั น สุ ด ท้ า ย ข อ ง ชีวิต ๔๑๒ ท่านอาจารย์ซึ่งกำลังเศร้าซึมถึงลูกชาย ได้ยินเรื่อง อัศจรรย์นี้ เกิดความประหลาดใจ คิดว่า ลูกศิษย์คนนี้พูดเรื่อง เหลือเชื่อเกินไป จึงอยากทดสอบว่า ลูกศิษย์พูดจริงแค่ไหน ถ้า เป็นจริงตนจะได้เรียนวิชานี้ เพื่อมาเป็นความรู้สอนลูกศิษย์ต่อไป หลังจากฌาปนกิจลูกชายแล้ว ท่านอาจารย์จึงสั่งธรรมบาลว่า ตนจะไปธุระนอกเมืองหลายวัน ให้ธรรมบาลช่วยสอนศิลปวิทยา ให้ลูกศิษย์แทนอาจารย์ด้วย จากนั้น อาจารย์ได้เก็บกระดูกแพะตัวหนึ่งใส่กระสอบ ให้คนรับใช้ถือตาม และออกเดินทางไปบ้านของธรรมบาล เมื่อ ไปถึง อาจารย์ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี ทุกคนในบ้านหา อาหารมาเลี้ยง จัดที่อยู่ที่หลับนอนให้อาจารย์พักผ่อนอย่าง สบาย และนั่งสนทนาธรรมด้วย อาจารย์แสร้งกล่าวกับพ่อของ ธรรมบาลว่า “ท่านพราหมณ์ ลูกชายของท่านเป็นคนฉลาดหลัก แหลม เรียนจบไตรเพทและศิลปะ ๑๘ ประการ เป็นผู้นำของ ลูกศิษย์ทั้งหมด แต่น่าเสียดายที่ลูกชายของท่านเสียชีวิตแล้ว” ทันทีที่พราหมณ์ฟังจบ เขาตบมือหัวเราะลั่น สร้างความ งุนงงให้กับอาจารย์มาก อาจารย์จึงถามขึ้นว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องตลก เลย ท่านหัวเราะทำไม” พราหมณ์ตอบว่า “ก็หัวเราะเรื่องที่ท่าน พูดนะสิ ที่ตายคงจะเป็นคนอื่นกระมัง” อาจารย์เห็นว่าทุกคนในบ้าน