ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
ให้บ่อยๆ รวยบ่อยๆ
๑๔๐
ผู้ใดเป็นใหญ่ในทาน ให้ทานด้วยความเคารพ ผู้นั้นชื่อว่า
เป็นทานบดี ทานบดี คือผู้ที่มีใจปราศจากความตระหนี่ ชอบให้
ทานด้วยมือของตนเอง เวลาทำทานก็ให้ของที่ประณีต ที่ดีเลิศ
กว่าที่ตนเองใช้ ให้ทานเป็นประจำสม่ำเสมอโดยไม่ขาด ดวงบุญ
ที่เกิดจากการให้ทานก็จะติดเป็นผังสําเร็จติดตัวไปทุกภพทุกชาติ
บุญนี้จะคอยดึงดูดให้ประสบแต่สิ่งที่ดีงาม ส่งผลให้สมบูรณ์
บริบูรณ์ทั้งโลกิยทรัพย์และอริยทรัพย์ เหมือนพวกบัณฑิต
นักปราชญ์ไม่ว่ากี่ภพกี่ชาติท่านก็ให้ทานมาตลอด อานิสงส์นั้น
ทำให้เกิดอยู่ใน ๒ ภูมิ คือมาเกิดเป็นมนุษย์เพื่อสร้างบารมี และ
เสวยทิพยสมบัติในสุคติโลกสวรรค์เท่านั้น
ส่วนคนพาล คือ คนที่ไม่เห็นคุณค่าของการทำความดี
ยิ่งถ้าเป็นผู้มีความเห็นผิด เช่น เห็นว่าการหาทานไม่มีผล ผล
ของการทําดีและทําชั่วไม่มีจริง จึงเอาความถูกใจมากกว่าความ
ถูกต้อง ทําบาปอกุศลมากเข้าๆ เมื่อละโลกไปแล้ว ก็มีแต่ไปสู่
อบายภูมิ เวียนเกิดเวียนตายอยู่ในวัฏสงสารอีกยาวนานนับ
ภพนับชาติไม่ถ้วน พระพุทธองค์จึงตรัสไว้ว่า สังสารวัฏของ
คนพาลนั้นยาวนาน เพราะหาที่สิ้นสุดไม่พบ
คำว่าผู้มีปัญญา ในที่นี้มิได้หมายเพียงแค่ผู้ที่จบปริญญา
เท่านั้น แต่ท่านหมายถึงผู้ที่เป็นสัมมาทิฏฐิ คือ มีความเห็นถูกต้อง