การบำเพ็ญทานและการเจริญภาวนา : หน้า 441/580

Boประช ที่พึ่งในภพหน้า ๔๔๐ การบำเพ็ญทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา เราจะไม่นึก เสียดายวันเวลาที่ผ่านไป หากจะมีแต่ความปลื้มปีติเบิกบานใจ ตลอดเวลา เมื่อต้องละโลกนี้ เราจะไปด้วยความองอาจ ไปอย่างมี ความสุขและภาคภูมิใจเป็นที่สุด บุญในตัวที่กลั่นกลายเป็นดวง- บุญสุกใสสว่าง จะช่วยกลั่นกาย วาจา ใจของเราให้สะอาดบริสุทธิ์ ดึงดูดแต่สิ่งที่ดีงามเข้ามาหาตัวและเป็นที่พึ่งให้แก่เรา เมื่อบุญ บารมีเต็มเปี่ยม จะได้หลุดพ้นจากการเป็นบ่าวเป็นทาสของ พญามาร หลุดพ้นจากกรอบอวิชชา เป็นอิสระในตนเอง ได้ที่พึ่ง อันเกษมและปลอดภัย คือเข้าถึงพระรัตนตรัย มีพระนิพพาน เป็นอารมณ์ตลอดเวลา โปรดอย่าเอาภารกิจประจำวันมาเป็นข้ออ้าง ข้อแม้ หรือเงื่อนไข ที่จะทําให้เราเกียจคร้าน หรือละเลยในการปฏิบัติ ธรรม ให้หมั่นฝึกฝนใจให้หยุดให้นิ่ง ให้สะอาดบริสุทธิ์ทั้งวันทั้งคืน รักษาใจให้สบายๆ ที่กลางกาย ทำอย่างนี้ทุกวัน ทำภารกิจหลัก คือการทําใจหยุดนิ่ง ควบคู่ไปกับภารกิจประจำวัน คือทำงานทั้ง ภายนอกและภายในไปพร้อมๆ กัน ถ้าทำได้อย่างนี้ทุกวัน ทุกๆ เวลาและสถานที่ วันเวลาที่ผ่านไปย่อมเป็นช่วงที่มีความหมาย สำหรับชีวิตของเรา เพราะใจเรานั้นตั้งมั่น มีพระรัตนตรัย