ธรรมะเพื่อประชา: ความตายและการทำความดี : หน้า 411/580

ธรรมะเพื่อประชา วั น สุ ด ท้ า ย ข อ ง ชีวิต ๔๑๐ ความตายไม่ใช่เรื่องน่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวคือ การที่เกิด มาแล้ว ไม่ได้ทําความดี ไม่ได้สั่งสมบุญบารมี หรือสร้างสิ่งดีที่ ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อตนเองและต่อโลก เราควรให้ความสําคัญ กับมรณสัญญา ซึ่งเหมือนระเบิดเวลาที่มีผู้กำหนดไว้ว่า ถึงเวลา เราต้องละโลกนี้ไป แต่ก่อนจะถึงวาระสุดท้ายของชีวิต ให้ถาม ตนเองดูซิว่า เราได้เตรียมพร้อมที่จะเดินทางไกลในสัมปรายภพ แล้วหรือยัง บุญบารมีที่เป็นเสบียงในการเดินทาง มีพร้อมแล้ว หรือยัง ฉะนั้นแทนที่จะกลัวตายจนไม่เป็นอันทำอะไร เราควร หันมาใส่ใจกับวันเวลาที่ผ่านไป โดยต้องเร่งรีบทําความดีให้มาก ที่สุด *ในสมัยก่อน มีบ้านของผู้มีบุญครอบครัวหนึ่ง ชื่อบ้าน ธรรมบาล หมายถึงบ้านที่ทุกคนในครอบครัวประพฤติธรรม มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อเพื่อนร่วมโลก ที่สําคัญทุกคนในบ้าน ต่างรักษากุศลธรรม ๑๐ ประการได้อย่างบริสุทธิ์ จนชาวบ้าน ยกย่องสรรเสริญให้เป็นหัวหน้าหมู่บ้าน พร้อมทั้งเรียก ครอบครัวนี้ว่า “ครอบครัวธรรมบาล” ทำนองเดียวกับ “บ้าน กัลยาณมิตร” บ้านแห่งแสงสว่างของโลกอย่างพวกเราที่ทุกคน ในบ้านมุ่งมั่นสร้างบารมี ชักชวนชาวโลกให้มาทำความดี *มก. มหาธัมมปาลชาดก เล่ม ๕๙ หน้า ๔๗๙