ธรรมะเพื่อประช: ขยัน ถูกเวลา นำพาสู่ความสำเร็จ : หน้า 94/580

ธรรมะเพื่อประช ขยัน ถูกเวลา นำพาสู่ความสำเร็จ ๕๓ *เหมือนในสมัยพุทธกาล มีภิกษุรูปหนึ่ง เป็นกุลบุตรชาว- เมืองสาวัตถี อุปนิสัยดั้งเดิมเป็นผู้เกียจคร้าน ครั้นบวชแล้ว ก็ เหินห่างจากการศึกษาพระธรรมวินัย ไม่ใส่ใจในการทำสมาธิ ภาวนา และข้อวัตรปฏิบัติอันเป็นกรณียกิจของสงฆ์ เมื่อละเลย การประพฤติปฏิบัติธรรม ไม่สํารวมอินทรีย์ ปล่อยใจให้เลื่อน- ลอยฟุ้งซ่านไปวันๆ ทำให้ถูกนิวรณ์ทั้งห้าครอบงำ จิตฟุ้งซ่าน ซัดส่ายคิดไปในเรื่องไร้สาระ ไม่มีสมณสัญญา แม้มีผ้าเหลือง ครองกาย แต่ใจกลับนึกถึงชีวิตที่เคยเที่ยวเตร่สนุกสนานเฮฮา ในทางโลก และเกิดวิจิกิจฉา ลังเลสงสัยในชีวิตของนักบวชว่า จะอยู่หรือลาสิกขาไปเป็นฆราวาสดี แทนที่จะคิดเรื่องทำอย่างไร ถึงจะหลุดพ้นจากทุกข์ ทำพระนิพพานให้แจ้ง กลับคิดหาทางที่ จะลาสิกขาไปครองเรือนตามเดิม สมณธรรมจึงไม่เจริญ ทั้งนี้ เพราะความเกียจคร้าน ทำให้หมดโอกาสที่จะบรรลุมรรคผล- นิพพาน เพื่อนสหธรรมิกเห็นเช่นนั้น พากันนั่งสนทนากันว่า “อาวุโสทั้งหลาย ภิกษุรูปนี้เกียจคร้านเหลือเกิน ขนาดตั้งใจ บวชอุทิศชีวิตในพระศาสนา ซึ่งเป็นหนทางของความหลุดพ้น ยังเป็นผู้เกียจคร้าน ไม่ยอมประพฤติปฏิบัติธรรมให้สมกับเป็น *มก. คชกุมภชาดก เล่ม ๕๕ หน้า ๖๗๕