ธรรมะเกี่ยวกับการให้และการตระหนี่ : หน้า 187/580

ธรรมะเพื่อประชll เศรษ รษฐีผู้มีใจ ตระหนี่ ១៨៦ โอวาทแก่เศรษฐีและมหาชนว่า “คนตระหนี่ไปสู่เทวโลกไม่ได้ เขาย่อมไปสู่นรกอย่างไม่ต้องสงสัย” เศรษฐีเกิดความละอายใจ สำนึกในสิ่งที่ตนได้กระทำ ผิดพลาด จึงให้สัญญากับพระอินทร์ว่า “แต่นี้ต่อไปจะตั้งใจ บำเพ็ญมหาทานบารมีอย่างสุดกำลังความสามารถ ถ้าหาก วันไหนยังไม่ได้ให้ทาน ก็จะไม่บริโภค” ตั้งแต่นั้นท่านเศรษฐีก็ รักษามโนปณิธาน อันแน่วแน่นี้ไปจนตลอดชีวิต เมื่อละจากโลก ก็ได้ไปบังเกิดในเทวโลก เพราะฉะนั้น ความตระหนี่จึงเป็นภัยในสังสารวัฏ เป็น อุปสรรคขัดขวางหนทางไปสู่สวรรค์และพระนิพพาน เมื่อใดที่ ความตระหนี่เข้ามาครอบงำาจิตใจ จะทําให้ใจมืดบอด ใจเสื่อม คุณภาพ จิตใจจะคับแคบสละไม่ออก ทําให้กลายเป็นคนเห็นแก่ ตัวที่น่ากลัว แม้จะเคยเป็นบัณฑิตมาก่อนก็กลายเป็นคนพาลได้ หรือแม้จะเคยเป็นคนฉลาดก็อาจกลายเป็นคนโง่เขลาได้ ถ้าสังคมของเรามีแต่คนตระหนี่ ไม่ช่วยเหลือแบ่งปันกัน โลกก็จะสับสนวุ่นวาย แต่ถ้าหากทุกคนรู้จักเสียสละแบ่งปัน ให้ อภัยและมีน้ำใจต่อกัน โลกก็จะได้รับความสงบสุข เพราะฉะนั้น อย่าตระหนี่และอย่าประมาทในชีวิต เวลาในโลกมนุษย์นี้ ประเดี๋ยวเดียวเท่านั้นเอง ให้รีบสั่งสมบุญบารมี อะไรที่เป็นบุญ