การให้และคุณธรรมในความสัมพันธ์ : หน้า 53/580

Boประช คู่บุญ คู่บารมี ๕๒ ของพระราชา พระโพธิสัตว์ได้กราบทูลถามเหมือนเดิม พระเทวี ก็ตรัสตอบตามที่ตกลงกันไว้ พระโพธิสัตว์ทูลถามพระราชาว่า “ข้าแต่มหาราช สิ่งที่พระเทวีตรัสนั้น จริงหรือ” เมื่อพระราชา ทรงยอมรับว่าจริงพระโพธิสัตว์จึงทูลพระเทวีต่อหน้าพระราชาว่า “พระแม่เจ้า จะมีประโยชน์อะไรที่พระองค์ประทับอยู่ในที่นี้ ใน เมื่อพระองค์ไม่ได้เป็นที่รักของพระราชา เพราะการอยู่ร่วมกับ ผู้ที่ไม่เป็นที่รัก เป็นทุกข์ในโลก บุคคลควรคบผู้ที่คบด้วย เมื่อรู้ ว่าเขาไม่อยากคบเรา ก็ควรไปเสียที่อื่น เพราะโลกนี้ยังกว้าง ใหญ่ไพศาลนัก มีที่ให้เราไปอยู่อีกตั้งมากมาย พระโพธิสัตว์กล่าวเสริมอีกว่า “ควรนอบน้อมต่อผู้ที่ นอบน้อมตน ควรคบคนที่คบตน ควรทำกิจตอบแทนผู้ที่ช่วยทำ กิจของตน ไม่ควรทำประโยชน์แก่ผู้ปรารถนาความเสื่อมเสียแก่ ตน และไม่ควรคบกับผู้ที่ไม่คบตน ควรละทิ้งผู้ที่ทิ้งตน ไม่ต้อง อาลัยรักใครในคนเช่นนั้นไม่ควรสมาคมกับคนที่เขาไม่ใส่ใจกับตน เหมือนนกที่เมื่อรู้ว่าต้นไม้หมดผลแล้ว ก็ละทิ้งไปหาต้นไม้อื่น” พระเจ้าพาราณสีรู้สึกละอายพระทัย ทรงสำนึกผิด จึง ได้พระราชทานอิสริยยศทั้งปวงแก่พระเทวีตั้งแต่นั้นมา เราจะเห็นว่า “การให้” เป็นคุณธรรมที่สําคัญ ที่ยึดเหนี่ยว น้ำใจกันและกัน ไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะใด ขอให้ดำรงความ