ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
วันสุดท้ายของชีวิต
៤០៩
สรรพสิ่งทั้งปวงที่มีอยู่ในโลก ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่มีชีวิต
หรือไม่มีชีวิต ต่างอยู่บนพื้นฐานของความไม่เที่ยง มีการ
เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เปลี่ยนแปลงไปสู่ความเสื่อมทุกวินาที
และสูญสลายในที่สุด ทุกสิ่งล้วนเป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง
เราควรแสวงหาสิ่งที่เป็นความสุขที่แท้จริงนั่นคือ “พระธรรมกาย”
ซึ่งมีอยู่ในตัวของมนุษย์ทุกคน เป็นที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงที่เรา
เข้าถึงได้ด้วยการปฏิบัติธรรม
ว่า
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย สุตตนิบาต
“ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ไม่ว่าจะเป็นคนโง่เขลาหรือคนฉลาด
ทั้งหมดล้วนต้องบ่ายหน้าไปสู่อำนาจแห่งความตาย ทุกๆ คน
มีความตายเป็นที่สุด”
ตราบใดที่มนุษย์ยังไม่หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ ต่างต้อง
เวียนว่ายตายเกิดเช่นนี้เรื่อยไป ความตายจึงเป็นเรื่องธรรมดา
ที่มาพร้อมกับความเกิด ความแก่เกิดขึ้นกับทุกชีวิต ไม่ว่าจะเป็น
พระเจ้าจักรพรรดิจอมราชัน ผู้พรั่งพร้อมด้วยรัตนะทั้งเจ็ด มี
เสนาที่เกรียงไกร ครอบครองทวีปทั้งสี่ หรือเหล่าทวยเทพบน
สวรรค์ชั้นฟ้า รวมไปถึงรูปพรหม อรูปพรหม เมื่อถึงเวลา ต่าง
ไม่พ้นอำนาจมฤตยูนี้ไปได้ ล้วนต้องสละสรีระไปสู่ภพภูมิใหม่
ตามกระแสบุญและบาปที่ได้ทำไว้