ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชll
ชิตังเม .. เราชนะแล้ว
๒๓๐
พระราชาทรงพระราชทานผ้าสาฎกเนื้อดี ๑ คู่แก่พราหมณ์
เมื่อพราหมณ์ได้รับแล้วก็ไม่เก็บไว้เอง ได้น้อมถวายผ้าคู่นั้นแต่
พระบรมศาสดา พระราชาทอดพระเนตรเห็นจึงเกิดความปีติ
นำผ้ามาให้พราหมณ์อีก จาก ๒ คู่ เป็น ๔ คู่ ๘ คู่ และ ๑๖ คู่
ตามลำาดับ พราหมณ์ก็ได้นําผ้าเหล่านั้น ทั้งหมดน้อมถวายเพื่อ
บูชาธรรมแด่พระพุทธองค์
ด้วยความใจใหญ่ของพราหมณ์ พระราชาจึงรับสั่งให้
ราชบุรุษนำผ้ากัมพลชั้นเยี่ยม ๒ ผืน มาบูชาธรรมแก่พราหมณ์
เมื่อพราหมณ์ได้รับผ้ากัมพลชั้นเยี่ยมมาแล้ว ก็คิดว่า ผ้ากัมพล ๒
ผืนนี้เป็นของสูง คนเช่นเรามิอาจนำมาใช้ได้ จึงได้นำผ้ากัมพล
ผืนหนึ่งไปขึงเป็นเพดาน ณ ที่บรรทมในพระคันธกุฎีของ
พระบรมศาสดา ส่วนอีกผืนหนึ่งได้นำไปขึงเป็นเพดานในที่ฉัน
ของพระภิกษุสงฆ์ เมื่อพระราชาเสด็จมา ทอดพระเนตรเห็น
ผ้ากัมพลก็ทรงจําได้ ทรงนึกชื่นชมพราหมณ์ที่มีจิตเลื่อมใสใน
พระบรมศาสดาจึงรับสั่งให้พระราชทานทรัพย์สมบัติแก่พราหมณ์
อย่างละ ๔ คู่ คือ ช้าง ๔ เชือก ม้า ๔ ตัว กหาปณะ ๔ พัน
บุรุษ ๔ คู่ สตรี ๔ คู่ ทาสี ๔ คู่ และบ้านส่วยอีก ๔ ตำบล
เรื่องนี้จึงเป็นที่กล่าวขานของมหาชนในธรรมสภา
พระบรมศาสดาตรัสบอกมหาชนว่า เหตุที่พราหมณ์ได้สมบัติถึง