ความเป็นมาของการสร้างกรรมในมนุษย์ : หน้า 536/580

ธรระพี ประช ก่อเวรเพราะวาทกรรม ๕๓๕ อาราธนาให้พระพุทธองค์ทรงเล่าถึงความเป็นมา พระองค์ตรัส เล่าว่า ในครั้งปฐมกับ เมื่อเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่สมบูรณ์ค่อยๆ แปรเปลี่ยนไปเพราะอำนาจกิเลส มีราคะ โทสะ โมหะ เป็นต้น ที่คอยบีบบังคับให้มนุษย์สร้างกรรม และทำให้มีวิบากที่ส่งผลให้ เกิดความแตกต่างของสรรพชีวิต ทำให้มีชีวิตใหม่ๆ หลากหลาย เผ่าพันธุ์บังเกิดขึ้นมาด้วยอำนาจแห่งแรงกรรม แรงบุญแรงบาป ที่ตนได้เคยกระทําไว้ในครั้งที่เป็นมนุษย์ บ้างกลับมาเกิดเป็น มนุษย์อีก บ้างได้กายอื่นที่เสื่อมลงกลับมาเกิดเป็นสัตว์- เดียรัจฉานและอาศัยอยู่บนโลกใบเดียวกันนี้ จึงทำให้มีสังคม ของสรรพสัตว์ปะปนคละเคล้ากันไปในวังวนแห่งวัฏฏะ ในครั้งนั้น มนุษย์ทั้งหลายได้ประชุมกันว่า “พวกเรามี กันอยู่มากมาย การที่จะอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุข จะต้องมี ผู้นําที่ชาญฉลาดในการจัดสรรปันส่วน และมีวิจารณญาณใน การตัดสินคดีด้วยความยุติธรรม” ดังนั้นในหมู่มนุษย์จึงมีการ แต่งตั้งบุรุษผู้มีคุณสมบัติดังกล่าวนี้ให้เป็นผู้ปกครอง โดยเรียก ว่ามหากษัตริย์ ในบรรดาสัตว์ทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในป่า ต่อมาประชุม กันเพื่อแต่งตั้งจ้าวป่า และมีความเห็นพ้องต้องกันว่า ให้พญา