ธรรมะเพื่อประช : หน้า 36/580

ธรรมะเพื่อประช น้ำใสใจจริงจากมารดา က ถึงคนนั้น เพราะเขาเป็นอยู่ต่อไปก็เหมือนตายแล้ว ท่านอุตส่าห์ ขึ้นจากเปือกตมคือกิเลส แล้วท่านจะตกลงไปอีกทําไม ขอให้ ลูกเณรจงอยู่เป็นอายุพระศาสนาเกิด สามเณรได้ฟังความในใจและรับรู้ถึงความปรารถนาอัน บริสุทธิ์ของโยมมารดา ก็เกิดความสลดสังเวชใจที่ตนต้องตกอยู่ ใต้อ่านาจกิเลส จึงกลับได้สติมีหิริโอตตัปปะ รีบบอกโยมแม่ว่า “สามเณรไม่สึกแล้ว จะขอบวชตลอดชีวิต” โยมแม่ได้ฟังคำของ สามเณร ปลื้มใจยิ่งนัก ได้ถวายอาหารอันประณีต ตั้งแต่นั้นมา สามเณรก็มุ่งมั่นปฏิบัติธรรมอย่างไม่ลดละ ครั้นอายุครบ ๒๐ ปี ก็บวชพระ หลังจากนั้นไม่นาน ท่านก็ได้ฟังคำสอนจากพระบรม ศาสดาว่า “ธรรมดาว่าจิตนี้ เที่ยวไปในอารมณ์ต่างๆ ชื่อว่า ความสวัสดี ย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ข่มจิต เพราะฉะนั้น ท่านจง ทําความเพียรในการข่มจิตด้วยโยนิโสมนสิการ เหมือนนาย หัตถาจารย์ ทำความพยายามในการข่มช้างตกมันด้วยขอเถิด” ท่านปล่อยใจไปตามกระแสพระธรรมเทศนา ในที่สุด ก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ ท่านได้เป็นพระธรรมกถึกใหญ่ เป็น ผู้ชำนาญในพระปริยัติธรรม เชี่ยวชาญปฏิบัติและปฏิเวธ อีกทั้ง การเทศนาของท่านก็ไพเราะ ท่านอยู่เป็นอายุพระศาสนาไปถึง ๑๒๐ ปี จึงปรินิพพาน