ธรรมะเพื่อประช: เรื่องราวพระเจ้าพรหมทัต : หน้า 176/580

ธรรมะเพื่อประช เนื้อนาบุญอันเลิศ ๑๗๕ เรื่องมีอยู่ว่า ในอดีตกาล พระเจ้าพรหมทัตครองราช สมบัติอยู่ในนครพาราณสี เมื่อพระองค์ตรวจดูจริยาวัตรของ พระองค์เอง ไม่เห็นมีใครติเตียนโทษของพระองค์เลย วันหนึ่ง พระองค์ทรงดำริว่า จะออกไปฟังข่าวนอกเมือง ดูว่าจะมีใคร กล่าวโทษพระองค์บ้างไหม จึงทรงมอบราชสมบัติให้พวกอามาตย์ และปลอมพระองค์เป็นชาวบ้านธรรมดา เสด็จไปตามชนบท พร้อมด้วยปุโรหิต แต่เนื่องจากพระราชาทรงครองแผ่นดินโดย ธรรม จึงไม่ทรงพบผู้ที่กล่าวโทษของพระองค์แม้สักคน มีแต่คน กล่าวชมอย่างเดียว วันหนึ่ง พระองค์เสด็จไปถึงชายแดน ประทับนั่งที่ศาลา สำหรับคนเดินทางไกล ขณะนั้นกุฎมพี่คนหนึ่งมีสมบัติอยู่ ๘๐ โกฏิ ได้ไปที่ท่านํ้ากับพวกบริวาร เขามองเห็นพระราชามีผิวพรรณ ละเอียดอ่อน ผ่องใสกว่าคนธรรมดา มีความสุขุม สํารวมกิริยา มารยาทน่าเลื่อมใส จึงเข้าไปหาแล้วสนทนาปราศรัยด้วยน้ำใจ ไมตรี เมื่อรู้ว่าเป็นพระราชา จึงกลับบ้านไปจัดแจงโภชนะมีรสเลิศ เพื่อจะนำมาถวายพระราชา ขณะนั้นเอง ดาบส งอยู่ในหิมวันตประเทศได้อภิญญา ๕ เข้ามาพักที่ศาลาหลังนั้นเหมือนกัน พระปัจเจกพุทธเจ้าก็เสด็จ มาทางอากาศ นั่งที่ศาลานั้นอีกองค์หนึ่ง กุฎมพี่ถวายน้ำชำระ