การให้ทานและผลแห่งการให้ : หน้า 293/580

ธรรมะ ประช การให้ที่มีผลมาก (๒) ២៩២ ตรัสกับท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีว่า “ดูก่อนคฤหบดี เวลาม พราหมณ์ ก็คือเราตถาคตนี่แหละ เราแม้เมื่อให้ทานมากมาย เห็นปานนั้น ก็ไม่ได้มีบุคคลผู้สมควรจะมารับทักษิณาทานของเรา แม้เพียงคนเดียว ถึงกระนั้นก็ส่งผลให้ได้เสวยทิพยสมบัติใน สวรรค์เป็นเวลายาวนาน ส่วนท่านได้ให้ทานแด่พระสงฆ์มี พระพุทธเจ้าเป็นประมุข นับว่าได้โอกาสอันเลิศแล้ว เพราะฉะนั้น จงยินดีในการให้ทานต่อไปเถิด” จากเรื่องนี้เราจะเห็นว่า ความถึงพร้อมแห่งขณะสมัย สําคัญมาก โอกาสแห่งการให้ทานที่ทําแล้วให้ได้ผลมากมายเกิน ควรเกินคาด ซึ่งถือว่าเป็นโอกาสทองของชีวิต เป็นสิ่งที่ไม่ใช่จะ หาได้ง่ายๆ เช่นเดียวกับเวลามพราหมณ์ ผู้รักในการให้ทานจน ตลอดชีวิต แต่ไม่มีเนื้อนาบุญมารับทักษิณาทาน ส่วนพวกเรา ทั้งหลายได้โอกาสอันประเสริฐนี้แล้ว คือวัตถุทานของเราก็มีอยู่ พระสงฆ์ผู้เป็นเนื้อนาบุญอันเลิศก็มีอยู่ เหลือแต่กุศลเจตนาของ เราเองเท่านั้น ให้เร่งรีบสั่งสมบุญให้มากๆ อย่าให้สิ่งใดมาเป็น อุปสรรคในการทําความดีของเรา เราต้องไม่ลืมว่า ช่วงชีวิตหนึ่งของคนเรานั้นสั้นนัก การ ที่จะลงทุนทําอะไรสักอย่าง จะต้องใคร่ครวญให้ดี เพื่อให้คุ้มค่า กับการลงทุนที่ทุ่มทําลงไป เพราะนั่นหมายถึงชีวิตและโอกาสที่