ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
เลิก ตระหนี่ ตลอดไป (๑)
๓๐๗
ที่สุดแห่งธรรม เช่นเดียวกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระ
อรหันตเจ้าทั้งหลายที่ได้บรรลุถึงฝั่งแล้ว การให้ทานนับเป็นวงศ์
ของบัณฑิต เป็นประเพณีของพระอริยเจ้า ดังเช่นเรื่องที่เกิดขึ้น
ในอดีต ดังนี้
*ครั้งพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติอยู่ในกรุงพาราณสี
มีเศรษฐีคนหนึ่งชื่อ อิลลีสะ มีทรัพย์ ๘๐ โกฏิ เป็นมรดกสืบทอด
มาจากบิดามารดา ในอดีต อิลลีสเศรษฐีเคยทำทานกับเนื้อนา
บุญไว้ แต่บกพร่องในเรื่องการรักษาศีล ทำให้ประกอบด้วยบุรุษ
โทษหลายอย่าง เช่น หลังค่อม เดินเขยก ตาเหล่ มีตุ่มเกิดบน
ศีรษะ ไม่เป็นที่ตั้งแห่งศรัทธา ไม่เป็นที่น่าเลื่อมใสแก่ผู้พบเห็น
เนื่องจากบุคลิกภาพของท่านเศรษฐีไม่ดีมากเช่นนี้ จึงทำให้
คนทั่วไปไม่รู้ว่าบุคคลท่านนี้คือเศรษฐี ท่านต้องเจ็บใจ และ
ขุ่นเคืองใจบ่อยครั้ง เพราะถูกมหาชนล้อเลียนในรูปกายที่
อัปลักษณ์ของตน
นอกจากนี้ อิลลีสเศรษฐียังเป็นคนตระหนี่ ไม่ยอมให้
ทรัพย์สมบัติกับใคร ไม่ยอมบริจาคทานแก่พวกยาจกวณิพก
ตลอดจนนักบวชทั้งหลาย นอกจากไม่ให้คนอื่นแล้วยังไม่ยอม
บริโภคใช้สอย เพราะกลัวทรัพย์จะหมดไปอีกด้วย ตรงกันข้าม
*มก. อิลลีสชาดก เล่ม ๕๖ หน้า ๒๕๑