ข้อความต้นฉบับในหน้า
Boประช
คู่ทุกข์ - คู่ยาก
๖๐
สําราญ จากนั้นก็เริ่มทยอยกันกลับขึ้นมา มีพระโพธิสัตว์เดิน
รั้งท้าย คอยระมัดระวังเพื่อให้ช้างทุกๆ เชือกได้เบาใจ ส่วนช้าง
ที่เป็นภรรยาของพระโพธิสัตว์ก็เดินนำหน้า ขณะนั้นเอง ปูทอง
เห็นพระโพธิสัตว์เดินขึ้นฝั่งเป็นเชือกสุดท้าย จึงรีบเอาก้านยักษ์
ทั้งสองหนีบเท้าทั้งสองข้างของพระโพธิสัตว์ เหมือนกับช่างเหล็ก
เอาคีมขนาดใหญ่หนีบ เหล็กฉะนั้น
เมื่อพระโพธิสัตว์ทดลองใช้พลังมหาศาลยิ่งกว่าช้าง ๕
เชือก ยกเท้าตนเองขึ้น ก็ไม่อาจดึงเท้าให้ขยับเขยื้อนได้ ท่าน
พยายามแล้วพยายามอีกก็ไม่สำเร็จ ปูทองก็ยิ่งรัดแน่นมากขึ้น
ไปอีก และดึงท่านเพื่อให้จมลงไปในหนองน้ำลึก ท่านจึงร้องลั่น
ขึ้นว่าตนถูกปูหนีบ ช้างทั้งโขลงต่างตกใจกลัววิ่งพล่านไปทั่ว
โดยไม่รู้จะช่วยพญาช้างได้อย่างไร
ฝ่ายนางช้าง เมื่อเห็นสามีถูกมรณภัยคุกคามเช่นนั้นก็ไม่
ยอมหนีขึ้นฝั่ง รีบกลับมาให้กำลังใจพระโพธิสัตว์ว่า “ท่านอย่า
กลัวเลย ดิฉันจะไม่ทิ้งท่านไปเด็ดขาด” นางได้อ้อนวอนขอชีวิต
จากปูทองว่า “ปูผู้เจริญ ท่านมีกระดูกเป็นหนัง มีก้ามเป็นอาวุธ
ท่านเป็นผู้ประเสริฐกว่าปูทุกตัว ด้วยความถึงพร้อมด้วยวรรณะ
และความเป็นใหญ่ ดิฉันขออ้อนวอนท่าน ได้โปรดปล่อยสามี
ของดิฉันเถิด ถ้าหากท่านปรารถนาจะเอาพญาช้างไป ก็ขอให้