ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
ธรรมะคุ้มครองโลก
๔๐๒
อดอยากยากจน จึงพากันมาร้องเรียนต่อพระราชา
พระเจ้ากาลิงคะทรงเรียกประชุมเหล่าเสนาอามาตย์
เพื่อให้ช่วยกันหาทางแก้ไขปัญหา แม้จะพยายามช่วยกันแก้ไข
จนสุดความสามารถ แต่ชาวเมืองก็ยังได้รับความลำบากเช่นเดิม
พวกอ่ามาตย์จึงพากันกราบทูลว่า “ในแคว้นอินทปัต พระเจ้า
ธนัญชัยทรงมีช้างมงคลที่ทําให้บ้านเมืองมีความเจริญรุ่งเรือง
ถ้าได้ช้างมงคลมา ฝนก็จะตกต้องตามฤดูกาล” พระเจ้า
กาลิงคะทรงมอบหมายให้พราหมณ์ ๘ คน เป็นทูตไปนครอินทปัต
เพื่อขอช้างมงคลนั้น
พระโพธิสัตว์เป็นผู้ปรารถนาบริจาคทานทุกอย่างอยู่แล้ว
เมื่อพราหมณ์มาทูลขอ พระองค์ทรงมีพระทัยปีติยินดีว่า จะได้
สละช้างมงคลเพื่อประโยชน์สุขแก่มหาชน จึงพระราชทาน
ช้างมงคลให้พราหมณ์ พร้อมอธิษฐานจิตเพื่อปรารถนาการได้
บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณอันเป็นที่รักยิ่ง
เมื่อพราหมณ์นำช้างมงคลมาแคว้นกาลิงคะ ฝนก็ยังไม่ตก
ผู้คนยังอดอยากอยู่เช่นเดิม พระเจ้ากาลิงคะจึงทรงคาดคั้นถาม
เหล่าพราหมณ์ทั้งหลาย ครั้นทรงทราบว่า พระเจ้าธนัญชัย
เป็นผู้ประพฤติธรรม ดังนั้นในแคว้นของพระองค์จึงอุดมสมบูรณ์
ฝนฟ้าตกต้องตามฤดูกาล พระเจ้ากาลิงคะจึงมีพระดำรัสให้พวก