ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชll
การให้ที่มีผลมาก (๑)
២៨០
ฝ่ายพระบรมศาสดาทรงดำริว่า เศรษฐีนี้รักษาเราใน
ฐานะที่ไม่ควรรักษา เพราะเหตุว่า เราได้ตัดศีรษะของเราที่
ประดับประดาแล้ว ควักดวงตาของเราออก ชำแหละเนื้อหัวใจ
ให้เป็นทาน และลูกเมียผู้เป็นที่รักเสมอด้วยชีวิต บำเพ็ญบารมี
นานอยู่ถึง ๔ อสงไขยแสนมหากัป เราบำเพ็ญมหาทานบารมี
ทั้งหมดนี้ ก็เพื่อแสดงธรรมแก่ผู้มีบุญ แต่ท่านเศรษฐีนี้รักษาเรา
ในฐานะที่ไม่ควรรักษา จากนั้นพระพุทธองค์ทรงแสดงธรรม ให้
พุทธบริษัทได้รับฟังกัน
หลังจากแสดงธรรม พระพุทธองค์ได้ตรัสถามท่าน
เศรษฐีว่า “ดูก่อนคฤหบดี ในตระกูลของท่านยังให้ทานดีอยู่หรือ”
บังเอิญในช่วงนั้น เศรษฐกิจการเงินของท่านเศรษฐีฝืด-
เคืองมาก แต่แม้เงินทองจะร่อยหรอลงไปทุกวัน ถึงกระนั้นก็ยัง
มีศรัทธาที่จะถวายภัตตาหารแด่ภิกษุสงฆ์ตามปกติ ท่านเศรษฐี
กราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ในตระกูลของข้าพระองค์
ยังให้ทานตามปกติอยู่ แต่ทานนั้นเป็นของเศร้าหมอง มีเพียง
ข้าวปลายเกรียนกับน้ำผักดองเท่านั้น”
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า “ดูก่อนคฤหบดี บุคคลให้ทาน
อันเศร้าหมอง หรือประณีตก็ตาม แต่ให้ทานนั้นโดยไม่เคารพ
ไม่ทำความนอบน้อมให้ ไม่ให้ด้วยมือตนเอง ให้ของที่เหลือ ไม่