ธรรมะเพื่อประช: การถวายทานและความสุข : หน้า 262/580

ธรรมะเพื่อประช ถวายทาน นำมาซึ่งความสุข ๒๖๑ เราเข้าถึงกำเนิดใดๆ คือความเป็นเทวดาหรือมนุษย์ก็ตาม เราย่อมครอบงำสัตว์ทั้งหลายด้วยอานุภาพบุญ นี้เป็นผล แห่งบุญกรรมในกัปที่ ๑,๘๐๐ เราได้ให้ทานใดในครั้งนั้น ด้วยผลแห่งทานนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการ ถวายอ้อย คุณวิเศษเหล่านี้ คือปฏิสัมภิทาญาณ 4 วิโมกข์ 4 และอภิญญา ๖ เราได้ทําให้แจ้งชัดแล้ว ค่าสอนของ พระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว” *นี่เป็นเรื่องราวของพระอรหันต์รูปหนึ่งที่ท่านได้สร้าง บุญใหญ่ไว้ในอดีต การสร้างบุญในเขตแห่งเนื้อนาบุญ คือศาสนา ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านี้ มีอานิสงส์ที่เกินควรเกินคาด เพราะเนื้อนาบุญที่ยิ่งกว่านี้ หรือวิเศษกว่าเนื้อนาบุญในศาสนา ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่มีอีกแล้ว พระพุทธองค์เคยตรัสไว้ว่า ไทยธรรมที่ทําในพระพุทธศาสนา แม้ทำน้อยก็มีผลมาก ยิ่งทํามาก ก็ยิ่งมีผลมาก ใครก็ตามที่มีโอกาสได้สร้างบุญกับเนื้อนาบุญอัน เลิศเช่นนี้ ย่อมจะได้บุญใหญ่ มีมรรคผลนิพพานเป็นที่สุด นักปราชญ์บัณฑิตทั้งหลายไม่เคยมองข้ามการสร้างบุญ ใหญ่ในพระศาสนาเลย เมื่อมีโอกาสท่านจะไม่ปล่อยโอกาสให้ ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ เพราะตระหนักดีว่า เนื้อนาบุญที่ *มก. อธิมุตตกเถราปทาน เล่ม ๗๑ หน้า ๑๕๑