ข้อความต้นฉบับในหน้า
Boประช
ต้นแบบแห่งความดี
៤៨០
ไม่บริสุทธิ์ การแสวงหาวิธีการที่จะทำให้หมดจด จากกิเลสอาสวะ
จึงแตกต่างกันออกไป ทำให้มีลัทธิต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย มีวิธี
ปฏิบัติเป็นร้อยเป็นพันวิธี อย่างในสมัยพุทธกาล มีการอาบน้ำ
ในแม่นํ้าคงคา เพื่อชาระล้างบาปออกจากใจ มีการทรมาน
ร่างกายต่างๆ นานา เช่นนอนบนหนามแหลม อดอาหารหรือ
วิธีการอื่นๆ อีกมากมาย เพราะเข้าใจว่าเป็นการปล่อยวางเพื่อ
ทำให้หลุดพ้นจากทุกข์ บางลัทธิก็ไม่ยอมใส่เสื้อผ้า เป็นประเภท
อเจลกะ คือนุ่งลมห่มฟ้า และมีผู้เคารพนับถือ ปฏิบัติตามมากมาย
ลัทธิต่างๆ ที่ถือกำเนิดขึ้นมา บางลัทธิเป็นมิจฉาทิฏฐิ
นํามหาชนไปสู่อบายภูมิ เมื่อมีผู้เลื่อมใสปฏิบัติตามมากเข้า
มิจฉาทิฏฐิจึงครองเมือง เหมือนลัทธิของอชิตเกสกัมพล ที่
แนะนำลูกศิษย์ลูกหาว่า การทำบุญให้ทานไม่มีผล การบูชาบุคคล
ที่ควรบูชาไม่มีผล การทำกรรมดีหรือกรรมชั่วไม่มีผล โลกนี้
โลกหน้าไม่มี มารดาบิดาไม่มีคุณ สัตว์ผู้เกิดแบบโอปปาติกะไม่มี
สมณพราหมณ์ผู้ประพฤติดีปฏิบัติชอบผู้หมดกิเลสไม่มี คนเรา
ตายแล้วสูญหมด คงเหลือแต่กระดูกและเถ้าถ่านเท่านั้น
มีความเห็นผิดชนิดที่เป็นมิจฉาทิฏฐิยิ่งทีเดียว
เมื่อมีความเห็นผิดๆ คำพูดและการกระทำก็พลอยผิด
ตามไปด้วย เมื่อบุคคลประพฤติผิดมากเข้าๆ ย่อมเป็นเหตุนำไป