ธรรมะการบริโภคและการเลี้ยงตอบแทน : หน้า 167/580

ธรรมะ ประช เลิก ตระหนี่ ชีวีสดใส ๑๖๖ เพื่อนกำลังบริโภคข้าวปายาสรสเลิศมีกลิ่นหอม และเพื่อนได้ เชื้อเชิญเขาให้ร่วมบริโภคด้วย เขาเห็นแล้วเกิดความอยาก แต่ คิดว่าถ้าเราบริโภค เราก็ต้องเลี้ยงตอบแทนในเวลาที่เพื่อนไป เยี่ยมเราที่บ้าน ดังนั้นด้วยเกรงว่าจะสิ้นเปลืองทรัพย์ในภายหลัง เขาจึงไม่บริโภคได้แต่อดกลั้นความอยากด้วยความเสียดายทรัพย์ เมื่อเขากลับถึงบ้านก็เป็นทุกข์หนัก เพราะอยากบริโภค ข้าวปายาส แต่ไม่ยอมบอกใคร จนร่างกายซูบผอมเพราะกลัว จะเสียทรัพย์ ครั้นถูกภรรยารบเร้าถามบ่อยเข้า จึงยอมบอก ความจริง ภรรยาจึงกล่าวว่า “โธ่เอ๋ย ท่านเป็นเศรษฐี มีทรัพย์ตั้ง ๔๐ โกฏิ แค่ข้าวปายาสแค่นี้มันเรื่องเล็ก จะหุงเลี้ยงคนทั้งเมืองยัง ได้เลย” เศรษฐีได้ยินภรรยาพูดเช่นนั้น ก็ตัวสั่นกลัวจะเสีย ทรัพย์รีบห้ามภรรยา นางจึงพูดว่า “ถ้าเช่นนั้นจะหุงข้าวปายาส ให้ท่านกับชาวบ้านที่อยู่ในถนนเดียวกัน” เศรษฐีรีบห้ามว่า “ไม่ เกิดประโยชน์อะไรเลย” ภรรยาจึงบอกว่า “ถ้าอย่างนั้นจะหุงให้ ท่านและเพื่อนบ้านที่อยู่ถัดไป ๗ หลังคาเรือน” เขาไม่ยอมอีก นางจึงเสนอว่า“ถ้าอย่างนั้นจะหุงให้เราสองคน” เศรษฐีบอกว่า “เธอไม่สมควรจะบริโภค” นางได้แต่ถอนหายใจพลางกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้น จะหุงให้ท่านเพียงคนเดียว” เศรษฐีจึงพอใจ จากนั้น