การถวายสังฆทานและความสำคัญของการบูชาพระ : หน้า 220/580

ธรระพี ประช สังฆทานเป็นทานอันเลิศ ๒๑๙ เมื่อถวายแล้ว จักเป็นอันได้บูชาทั้งเราและหมู่สงฆ์” พระนางได้ ทูลอ้อนวอนว่า “หม่อมฉันจะถวายผ้าจีวรทั้งหลายจากคลังผ้า แด่ภิกษุร้อยรูปบ้างพันรูปบ้าง แต่ผ้าใหม่คู่นี้ หม่อมฉันกรอด้ายเอง ทอเอง ตั้งใจถวายพระผู้มีพระภาคเจ้า ขอพระผู้มีพระภาคเจ้า โปรดรับผ้าใหม่คู่นี้ของหม่อมฉันเถิด” พระนางกราบทูลเช่นนี้ ถึง ๓ ครั้ง แต่ได้รับการปฏิเสธทั้ง ๓ ครั้ง พระอานนท์เห็นความตั้งใจมั่นของพระน้านาง จึงช่วย กราบทูลให้พระพุทธองค์ทรงรับผ้านั้นว่า “ขอพระผู้มีพระภาคเจ้า โปรดรับผ้าทั้งคู่ของพระนางมหาปชาบดีเถิด พระนางมี อุปการะมาก เป็นพระมาตุจฉาผู้ทรงบำรุงเลี้ยง ประทานพระ ธีรรสแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้โปรดให้พระองค์ทรงดื่มน้ำนม จากพระนาง แม้พระนางทรงอาศัยพระผู้มีพระภาคเจ้า จึงทรง ถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะ ทรงอาศัยพระผู้มี พระภาคเจ้า จึงทรงงดเว้นจากปาณาติบาต จากอทินนาทาน จากกาเมสุมิจฉาจาร จากมุสาวาท จากฐานะเป็นที่ตั้งแห่งความ ประมาทเพราะดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัย ขอพระองค์ทรงรับ เครื่องบรรณาการของพระนางด้วยเถิด” พระบรมศาสดาตรัสว่า “ถูกแล้วอานนท์ จริงอยู่ บุคคล อาศัยบุคคลใดแล้ว เป็นผู้ถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็น