ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรอประชา
ยิ่งให้สมบัติใหญ่ยิ่งไหลมา
๒๗๒
รับนิมนต์พระไปจวนจะหมดแล้ว ในวินาทีสุดท้ายนั้นหญิงชรา
ได้ตัดสินใจสละอาหารมื้อนั้นให้ทาน นางรีบไปบอกพระที่เป็น
เจ้าหน้าที่จัดพระให้แก่ทายกทายิกาผู้มานิมนต์
ะะ
ครั้งนั้น นับเป็นบุญของแม่เฒ่าจริงๆ ที่ยังเหลือพระอีก
รูปหนึ่งพอดี คือพระสารีบุตรเถรเจ้า นอกนั้นทายกทายิกาได้
นิมนต์ไปหมดแล้ว เรื่องนี้ร้อนถึงพระราชามหากษัตริย์ มหาเศรษฐี
คฤหบดี เพราะพระอัครสาวกจะรับทานของคนจนเข็ญใจ ท่าน
เหล่านั้นเกรงว่า ภัตตาหารหรือไทยธรรมที่แม่เฒ่าถวายพระ
สารีบุตรจะไม่เหมาะสม แต่ใจหนึ่งก็นึกอนุโมทนาสาธุการกับ
แม่เฒ่ามหาทุคคตะ ที่ตัดใจทำบุญโดยยอมอดอาหารมื้อนั้น
เรียกว่า ให้ทานโดยยอมเอาชีวิตเป็นเดิมพันทีเดียว
พระเจ้าปเสนทิโกศลทรงรู้ว่า พระธรรมเสนาบดีสารีบุตร
จะไปฉันที่บ้านของหญิงชราเข็ญใจนั้น จึงสั่งให้ราชบุตรนำ
ภาชนะอันเต็มไปด้วยภัตตาหารรสเลิศกับผ้าสาฎกเนื้อดีคู่หนึ่ง
และทรัพย์ 9,000 ตำลึง ไปพระราชทานให้หญิงชรานั้น โดยมี
พระราชบัญชาว่า เมื่อหญิงชราเข็ญใจจะถวายอาหารบิณฑบาต
แด่พระสารีบุตร ควรนุ่งห่มผ้าสาฎกผืนนี้เพื่อเป็นการเคารพ
ในทานที่จะถวาย และอนุญาตให้จับจ่ายใช้สอยทรัพย์ 9,000 ตำลึง
ที่ให้ไปตามใจปรารถนา